از مزارع عمودیِ خودکار گرفته تا روش‌های کشاورزیِ بدون خاک با لایه‌های پلیمری نازک، ژاپن در حال ساخت فناوری‌هایی است که می‌توانند کشاورزی جهان را دگرگون کنند؛ فناوری‌هایی که هم زمین و آب و نیروی کار کمتری می‌خواهند و هم کشاورزان خرد را توانمند می‌سازند.
در مزرعه‌ی فناورانه‌ی «تکنوفارم کیهانا» واقع در استان کیوتو، روزانه بیش از ۳۰هزار بوته‌ی کاهو با بهرهگیری اندک از نیروی انسانی پرورش می‌یابد. به‌گفته‌ی تاتسویا ماتسومورا، مدیر کارخانه، «تلاش‌ها و آزمون‌و‌خطاهای ما از سال ۲۰۱۸، امروز به ثبات در تولید انجامیده و این مزیتی بزرگ برای ماست.» به‌گفته‌ی تِرائو تاسُکو از شرکت «توکیو لند کورپوریشن»، روند کاهش هزینه‌ها می‌تواند باعث شود فناوری‌های خودکارسازی به‌زودی به کشورهای در حال توسعه هم راه پیدا کند.
در استان کاناگاوا، هیروشی یوشیوکا، مدیرعامل شرکت مِبیول، لایه‌‌ی پلیمری نازکی به نام «آی‌مِک» را معرفی کرد که به‌جای خاک به کار می‌رود و مانع ورود میکروب‌ها می‌شود. به‌گفته‌ی او، «این فناوری می‌تواند کیفیت محصولات کشاورزی را بهبود بخشد و به ارتقای جایگاه زنان نیز کمک کند». در استان هیُوگو، شیزوکا فوجیموتو در مزرعه‌ی «کوآن» با بهرهگیری از فناوری لایه‌های پلیمری آی‌مِک هم گوجه‌فرنگی‌های شیرین‌تر پرورش می‌دهد و هم زنان کشاورز را آموزش می‌دهد؛ اثباتی بر این‌که نوآوری و توانمندسازی می‌توانند دوشادوش هم پیش بروند.