ارتش آمریکا روز سه‌شنبه یک قایق ونزوئلایی را در جنوب دریای کارائیب هدف قرار داد. ترامپ سپس اعلام کرد که این قایق حامل مواد مخدر و ۱۱ عضو گروه جنایتکار ونزوئلایی «ترن د آراگوا» بوده است که در این حمله کشته شدند. این آخرین مورد از مجموعه اقدامات آمریکا علیه متحد آمریکای لاتین ایران بود.
آگهی
دونالد ترامپ، رئیس‌جمهوری آمریکا بارها خود را «رئیس‌جمهور صلح» خوانده است، با این حال، به گزارش فارن‌پالیسی، دولت او در حال چیدن دومینویی است که می‌تواند در تلاش برای سرنگونی حکومت نیکلاس مادورو در ونزوئلا به جنگی ویرانگر و غیرضروری در منطقه ختم شود.
دولت آقای ترامپ در روز هفتم اوت اعلام کرد که جایزه بازداشت نیکولاس مادورو، رئیس‌جمهوری ونزوئلا را دو برابر کرده و به ۵۰ میلیون دلار رسانده است. ایالات متحده پیش‌تر آقای مادورو را رئیس یک کارتل مواد مخدر معرفی کرده و آن کارتل را به‌عنوان «تروریست جهانی بین‌المللی» تحریم کرده بود. آمریکا همچنین مدعی شد که این کارتل با گروه‌های تروریستی خارجی از جمله «ترن د آراگوا» و کارتل «سینالوا» همکاری کرده است. این درحالی است که دولت مکزیک اعلام کرد که هیچ رابطه‌ای میان دولت آقای مادورو و کارتل مکزیکی سینالوا پیدا نکرده است.
بنابر گزارش‌ها، آقای ترامپ همچنین دستور استفاده از قوای نظامی را علیه کارتل‌های تروریستی صادر کرده است.
اما ماجرا فقط به ایجاد مبنای حقوقی برای استفاده از نیروی نظامی علیه دولت ونزوئلا محدود نیست. ناوهای جنگی آمریکا همراه با شمار قابل توجهی از تفنگداران دریایی به نزدیکی سواحل ونزوئلا اعزام شده‌اند. آقای مادورو نیز در مقابل شبه‌نظامیان را بسیج کرده و از ونزوئلایی‌ها خواسته از میهن خود دفاع کنند. به گزارش فارن‌پالیسی، آمریکا و ونزوئلا اکنون بیش از هر زمان دیگری به جنگ نزدیک شده‌اند.
دونالد ترامپ روز سه‌شنبه، دوم سپتامبر از حمله ارتش آمریکا به یک قایق ونزوئلایی خبر داد و مدعی شد که این قایق حامل مواد مخدر و اعضای گروه جنایتکار «ترن د آراگوا» بوده است. چنین اقدامی تغییری چشمگیر در نحوه مقابله آمریکا با شناور‌های مظنون به حمل مواد مخدر است. آمریکا پیش‌تر با استفاده از گشت‌های دریایی و بازرسی‌های گارد ساحلی محموله این قایق‌ها را توقیف می‌کرد.
تلاش آمریکا برای تغییر نظام در ونزوئلا
به گزارش فارن‌پالیسی، تغییر نظام در ونزوئلا مدت‌هاست که از اهداف حلقه نزدیکان دونالد ترامپ است. دولت نخست او به طور کامل از تلاش‌های خوان گوایدو برای رسیدن به عنوان ریاست‌جمهوری در ونزوئلا حمایت کرد. تنش‌ها در آن زمان آنچنان بالا گرفت که دو طرف در آستانه جنگ قرار داشتند. با این حال، دولت آمریکا با توجه به مخالفت‌های داخلی با جنگ احتمالی، عقب‌نشینی کرد.
دولت دونالد ترامپ در آن زمان تحریم‌های سختگیرانه‌ای بر ونزوئلا، به ویژه بر صنعت نفت این کشور وضع کرد که منجر به فقر و مهاجرت گسترده از این کشور شد. این بحران مهاجرت کمی بعد گریبان‌گیر آمریکا شد و به طور غیرمستقیم زمینه را برای دولت دوم آقای ترامپ که با شعار مبارزه با مهاجرت غیرقانونی سر کار آمد، فراهم کرد.
به گزارش فارن‌پالیسی، مارکو روبیو، وزیر خارجه آمریکا یکی از مخالفان دیپلماسی با دولت نیکلاس مادورو است و خواهان تغییر رژیم در ونزوئلاست.
بنابر این گزارش، به رغم سفر موفق ریچارد گرنل، نماینده ویژه آقای ترامپ به ونزوئلا در ماه ژانویه و موافقت آقای مادورو با آزادی گروگان‌های آمریکایی و پذیرش منظم پرواز‌های حامل مهاجران ونزوئلایی اخراج شده از آمریکا، آقای ترامپ معافیت شرکت «شورون» از تحریم‌های وضع‌شده بر ونزوئلا را لغو کرد و عملا منجر به توقف فعالیت این شرکت نفتی در ونزوئلا شد. آقای روبیو اساسا با معافیت «شورون» از تحریم‌ها و فعالیت این شرکت در ونزوئلا مخالف بود. این اقدام آمریکا عملا هرگونه بهبود روابط میان واشنگتن و کاراکاس را غیرممکن کرد.
آقای روبیو همزمان با رهبران اپوزیسیون ونزوئلا از جمله ادموندو گونزالس اوروتیا تماس برقرار کرد.
چالش‌های آمریکا در تغییر نظام در ونزوئلا
به گزارش فارن‌پالیسی، با توجه به سیاست‌های سختگیرانه آمریکا در قبال مهاجران ونزوئلایی، ارتباط اپوزیسیون ونزوئلا با واشنگتن، مشروعیت آن را زیر سوال برده و رهبران مخالفان آقای مادورو را در آمریکای لاتین منزوی کرده است.
از سوی دیگر، با توجه به تلاش‌های آقای مادورو برای آزادی شهروندان ونزوئلایی بازداشت شده در آمریکا و محبوس در السالوادور در ازای آزادی چند زندانی سیاسی ونزوئلایی و تعدادی از شهروندان آمریکایی محبوس در ونزوئلا، رهبر اقتدارگرای این کشور توانست خود را حامی شهروندان عادی معرفی کرده و وجهه اپوزیسیون را بیش از پیش مخدوش کند.
مساله دیگر این است که دولت آقای ترامپ از جانب آمریکای لاتین حمایت دیپلماتیک کافی را برای تغییر رژیم در ونزوئلا در اختیار ندارد.
کلمبیا برخلاف سال ۲۰۱۹ اکنون توسط دولتی چپ‌گرا اداره می‌شود که به‌طور آشکار با دولت آقای ترامپ اختلاف دارد. دشمنی آشکار مارکو روبیو با گوستاوو پترو، رئیس‌جمهوری کلمبیا اوضاع را بدتر کرده است.
برزیل نیز با تعرفه‌های آمریکا مواجه است و آقای ترامپ نیز با سوگیری به سود ژائیر بولسونارو، رئیس‌جمهوری پیشین برزیل در پرونده فساد او، متهم است که در امور قضایی برزیل مداخله کرده است.
مکزیک هم اگرچه روابط با همسایه قدرتمند خود را حفظ کرده است، اما کلودیا شینباوم، رئیس‌جمهوری این کشور و حزب حاکم بارها با مداخله‌گری آمریکا در آمریکای لاتین مخالفت کرده‌اند. این درحالی است که کشورهای آمریکای لاتین در تلاش‌های سال ۲۰۱۹ دولت آقای ترامپ برای تغییر نظامی در ونزوئلا نقش محوری ایفا کرده بودند.
به گزارش فارن‌پالیسی، چالش‌های واقعی نظامی و حکمرانی تغییر رژیم در ونزوئلا نیز کم نیست. اگر آمریکا با حملات هوایی یا عملیات زمینی اقدام به سرنگونی دولت آقای مادورو کند، امنیت کاراکاس و اداره میدان‌های نفتی و دیگر امور ونزوئلا کاملا به خطر می‌افتد. همچنین بخشی از نیروهای امنیتی احتمالا دست به شورش خواهند زد و آشفتگی و بی‌ثباتی سیاسی تشدید خواهد شد. در چنین شرایطی، مهاجرت ونزوئلایی‌ها به خارج ادامه خواهد یافت و بسیاری به سمت شمال خواهند رفت. هرگونه اختلال در صنعت نفت ونزوئلا نیز می‌تواند قیمت جهانی انرژی را افزایش دهد.
چنین عواملی در سال ۲۰۱۹ منجر به عقب‌نشینی دولت آقای ترامپ از اقدام برای تغییر نظام ونزوئلا شد و واقعیت آن‌ها همچنان باپرجاست.
بنابر این گزارش، به راه انداختن جنگ برای تغییر نظام در ونزوئلا، درست همانند جنگ‌های خاورمیانه فاجعه‌آمیز خواهد بود. اما تفاوت اینجاست که آوارگان ونزوئلایی می‌توانند با پای پیاده به سوی تگزاس حرکت کنند.
به گزارش فارن‌پالیسی، در جریان حملات آمریکا به ایران در ماه ژوئن، بخشی از ائتلاف سیاسی آقای ترامپ، برای جلوگیری از تشدید جنگ با ایران رئیس‌جمهوری آمریکا را تحت فشار گذاشتند. آن‌ها برسرکار ماندن رژیم ایران را به سود منافع آمریکا تشخیص داده بودند. به عقیده آن‌ها هرچند این رژیم برای واشنگتن نامطلوب است، اما برای حفظ منافع آمریکا، از جنگ طولانی یا خلا قدرت در خاورمیانه بهتر است.