روان‌پزشکان هشدار می‌دهند که والدینی که مرتکب این اشتباه ساده می‌شوند، در نهایت «کودکانی ضعیف النفس» تربیت می‌کنند، چرا که «والدین ضمن بالابردن عزت نفس خود، عزت نفس فرزندان خود را عملا از آن‌ها می‌دزدند.»
آگهی
گاهی باید به کودکان اجازه داد تا به طور مستقل مسائل و مشکلات خود را حل کنند و شخصا و به تنهایی با عواقب تصمیمات خود مواجه شوند.
این توصیه یک روانپزشک و نویسنده کتاب‌های پرفروش روانپزشکی به نام «دانیل آمِن» است.
دانیل آمِن در قسمتی از پادکست «تافته جدا بافته - Built Different» که هفته پیش پخش شد، گفت: والدین اغلب این اشتباه را مرتکب می‌شوند که برای بچه‌هایشان اصطلاحا می‌خواهند «سنگ تمام بگذارند» ولی غافل از اینکه «کودکان ضعیف النفس» تربیت می‌کنند.
آمن خاطرنشان کرد که «چنین رفتارهایی مانند انجام پروژه کلاسی برای فرزندتان برای کمک به آن‌ها در گرفتن نمره بهتر، یا برآوردن خواسته آن‌ها صرفاً برای متوقف کردن عصبانیتشان، تاب‌آوری ذهنی و احساس استقلال کودکان را محدود می‌کند.»
استقامت ذهنی از طریق حل مشکلات توسط خود فزرندان ایجاد می‌شود
تحقیقات نشان می‌دهد که کودکانی که تاب‌آوری ذهنی بالاتری دارند، شانس بیشتری برای تبدیل شدن به بزرگسالانی شاد و موفق دارند.
آمن توضیح داد که «وقتی دخترم تکالیفش را در خانه جا می‌گذاشت، هیچ‌کس برایش به مدرسه نمی‌برد. به همین ترتیب، اگر او به حرف مادرش گوش نمی‌داد و در روزهای سرد ژاکت نمی‌پوشید، باز هم برایش نمی‌بردیم.»
وی افزود: «بسیار مهم است که وقتی کودک شما می‌گوید "حوصله‌ام سر رفته"، به جای اینکه شما این وضعیت را [اصلاح کنید]، فقط بگویید "خب راست میگی، نمی‌دونم حالا می‌خوای چه کار کنی."»
به اینستاگرام یورونیوز فارسی بپیوندید
او توضیح داد که «اگر برای حل مشکلات فرزندانتان زیاده‌روی کنید [یا اصطلاحا بخواهید سنگ تمام بگذارید]، ضمن بالابردن عزت نفس خود، عملا عزت نفس فرزندان خود را می‌دزدید. کما اینکه استقامت ذهنی [انسان‌ها] از طریق ذهن حل المسائلی ایجاد می‌شود.»
پس باید چه کار کرد؟
توفا کلاین، روان‌شناس کودک از کالج بارنارد نیز پیشتر به شبکه سی‌ان‌بی‌سی گفته بود که «تاب‌آوری ذهنی کودک مستلزم "تنبیه‌های سخت" یا اتخاذ "رویکرد سختگیری از سر عشق و خیرخواهی" نیست.» خانم کلاین در عین حال این را هم خاطرنشان کرد که «محافظت از کودکان در برابر ناامیدی نیز نمی‌تواند به رشد تاب‌آوری آن‌ها کمک کند.»
در عوض، می‌توانید به فرزندانتان اجازه دهید که شکست‌ها، اشتباهات و سایر لحظات سخت را تجربه کنند و در عین حال به آن‌ها اجازه می‌دهید که بدانند که همچنان از آن‌ها حمایت می‌کنید و دوستشان دارید.
کلاین این را به عنوان «یک [رویکرد] همدلانه‌تر و مرتبط‌تر» توصیف کرد، رویکردی که والدین به کودک خود می‌گویند، «شاید سخت باشد، اما وقتی کار تو تمام شد، من پیشت هستم.»
او تاکید کرد که این رویکرد این پیام را به کودک شما انتقال می‌دهد که «من اعتماد دارم که تو از این سختی عبور می‌کنی، و هر طور هم که پیش برود من اینجا خواهم بود، چه برنده شوی، چه ببازی، چه نتیجه نگیری. هر چه پیش آید من اینجا هستم.»
انجمن روانشناسی آمریکا در وبلاگی در سال ۲۰۱۲ اعلام کرد که تشویق کودکان به کمک به دیگران، از کارهای خانه گرفته تا کمک به همسالان و همکلاسی‌ها در مدرسه، توانمندسازی و مسئولیت لازم برای رسیدگی به چالش های شخصی را تقویت می‌کند.
دانیل آمن در نهایت گفت: «به جای مداخله بیش از حد، به کودکان اجازه دهید مشکلات و راه حل های خود را کشف کنند.»