در سال ۲۰۲۰ میلادی، در هر ثانیه بیش از یک نفر مجبور به فرار از خانه و کاشانه خود و تن دادن به آوارگی در داخل کشور خود شده‌اند؛ تراژدی که باعث گردیده شمار آوارگان داخل وطن در سراسر جهان به ۵۵ میلیون نفر برسد که بالاترین آمار در ۱۰ سال اخیر محسوب می‌شود.
آگهیدر سال ۲۰۲۰ میلادی، در هر ثانیه بیش از یک نفر مجبور به فرار از خانه و کاشانه خود و تن دادن به آوارگی در داخل کشور خود شده‌اند؛ تراژدی که باعث گردیده شمار آوارگان داخل وطن در سراسر جهان به ۵۵ میلیون نفر برسد که بالاترین آمار در ۱۰ سال اخیر محسوب می‌شود.
این خبری بود که روز چهارشنبه از سوی دو سازمان بین‌المللی غیردولتی یعنی مرکز نظارت بر آوارگی داخلی (NRC) و شورای پناهندگان نروژ (IDMC) اعلام شد.
به گفتۀ این دو سازمان، شمار آوارگان داخلی در سال گذشته دو برابر جمعیت ۲۶ میلیون نفریِ پناهندگانی بوده که برای یافتن مکانی امن از مرزهای بین‌المللی عبور کرده‌اند.
این سازمان‌ها بر این نکته نیز تاکید دارند که احتمالا شمار واقعی آوارگان بسیار بیش از اینهاست؛ چراکه همه‌گیری ویروس کرونا کار جمع آوری داده‌ها را سخت کرده و احتمالا باعث شده که بسیاری از این آوارگان در هراس از آلودگی و ابتلا به کووید۱۹، از مراجعه به پناهگاهها خودداری کنند.
الکساندرا بیلاک، مدیر مرکز نظارت بر آوارگی داخلی همچنین هشدار می‌دهد که از آنجا که همه‌گیری ویروس کرونا باعث بدتر شدن وضعیت اقتصادی و اجتماعی مردم در کشورهای دچار انواع درگیری و بحران شده، با فرو رفتن بیشتر این کشورها در این بحران، احتمالا بر شمار آوارگان نیز افزوده خواهد شد.
بر اساس این گزارش، سه چهارم آوارگان داخلی به دلیل بلایای طبیعی و به ویژه حوادث فاجعه‌بار آب و هوایی مجبور به فرار از محل سکونت خود شده‌اند. طوفان‌ها و باران‌های موسمی سیل آسا مناطق پرجمعیت بسیاری را بویژه در آسیا و جنوب صحرای آفریقا درنوردیده و گردبادهای شدید در اقیانوس اطلس نیز مردم بسیاری را مجبور به فرار کرده است.
خانم بیلاک پیش‌بینی می‌کند که با وخیم شدن وضعیت تغییرات آب و هوایی، در آینده بلایای طبیعی بیشتری روی دهد و در پی آن، بر جمعیت آوارگان داخلی نیز افزوده گردد.
جنگ و درگیری
علاوه بر بلایای طبیعی، حدود ۱۰ میلیون نفر نیز در نتیجه جنگ و خشونت مجبور به فرار شده‌اند. از جمله درگیری‌های خونین منطقه تیگرای در اتیوپی و حملات اسلامگرایان افراطی در موزامبیک یا بورکینافاسو.
جنگ‌های بی‌پایان مانند سوریه، افغانستان یا جمهوری دموکراتیک کنگو نیز مردم را وادار به فرار غالباً برای مدت طولانی می‌کند.
گزارش به این موضوع اشاره دارد که برخلاف آوارگان بلایای طبیعی که معمولاً پس از آرام شدن اوضاع جوی برای بازسازی خانه‌هایشان برمی‌گردند، آوارگان جنگ یا خشونت محکوم به تبعیدی طولانی‌مدت هستند.
این دو سازمان درنهایت توجه کشورها را به این نکته جلب می‌کنند که حتی «تغییرات آب و هوایی و بهره برداری بیش از حد از منابع طبیعی نیز می‌تواند بی‌ثباتی و درگیری‌ها را تشدید کرده و باعث آوارگی اجباری مردم شود» و به این ترتیب معضل بازگرداندن آنها را به موطن خود بسیار پیچیده و گاه ناممکن کند.