یورونیوز از بینندگان و خوانندگان اروپاییاش پرسیده است که با بازگشت روند زندگی به حالت عادی و برداشته شدن محدودیتها، برای چه چیز قرنطینه دوران کرونا دلشان تنگ می شود؟
آگهیاین هفته بسیاری از مردم در سراسر اروپا کم شدن محدودیتهای حاصل از همه گیری کرونا را جشن می گیرند.
برای آنهایی که سرپناهی نداشتند، دو ماه اخیر سخت گذشته است. شماری نیز که از نعمت داشتن خانه بهره مند بوده اند، استرس و اضطراب فراوانی را تحمل کرده اند. با این حال بسیاری نمی خواهند وضع فعلی پایان یابد.
یورونیوز از بینندگان و خوانندگان اروپاییاش پرسیده است که با بازگشت روند زندگی به حالت عادی و برداشته شدن محدودیت ها، برای چه چیز قرنطینه دلشان تنگ می شود؟
کستاس آنتونیو، ۳۵ ساله ساکن لندن، می گوید که کار از خانه را همچنان ترجیح میدهد و دلش برای طی مسیر ۴۵ دقیقهای کار تنگ نشده است.
او در ساعات شلوغ مجبور است به خاطر اینکه مترو خلوت شود گاه تا ساعت ها صبر کند. البته خانم آنتونیو تنها نیست. بسیاری از کاربران یورونیوز در شبکههای اجتماعی نیز از این قضیه شکایت دارند. یکی از صدای زیاد دفتر کار و عدم تمرکز شکایت کرده است و دیگری از صرفه جویی ۲ ساعته در رانندگی روزانه نوشته است.
بازگشت صدای طبیعت
با آغاز محدودیتهای شهری، توجه بسیاری از مردم به صدای طبیعت جلب شد. امری که قبل از آن و در میان هیاهوی کرکننده ترافیک شهری به گوش نمی رسید.
ژوائو ریکاردو، موسیقیدان ۴۷ ساله از پرتو پرتغال می گوید کاهش رفت و آمد در سطح شهر باعث شده تا صدای پرندگان بار دیگر به گوش برسد.
بسیاری از کاربران در شبکههای اجتماعی نیز نوشته اند که از سکوت طبیعت در این مدت لذت برده اند.
آقای ریکاردو همچنین اضافه می کند در این ایام در حیاط خانهاش شروع به کاشت سبزی و صیفی جات نظیر توت فرنگی و گوجه فرنگی کرده است. امری که زندگی سالم تر برای او را در پی داشته است.
صرف وقت بیشتر با خانواده
رافائل بوگی، ۳۳ ساله ساکن بریستول انگلیس، میگوید دلتنگ ساعاتی می شود که با پسرش حرف می زدند، آشپزی می کردند و فیلم می دیدند. او همینطور اضافه می کند خواندن تمام کتابهایی که در لیست داشته است، دوچرخه سواری در خیابانهای خلوت و ارتباط گرفتن بیشتر با همسایهها از چیزهایی است که دلتنگشان می شود.
او تنها کسی نیست که به بیشتر شدن ارتباطات و همدلیها در زمانه محدودیت ها اشاره کرده است.
حساب توییتری پراببلی ویل تو می نویسد: «دقت کردهام که مهربانی و همدلی با هم در خرید و در کارها به هنگام قرنطینه افزایش یافته است. افراد بیشتر آماده هستند تا به یکدیگر لبخند بزنند و روحیه کار جمعی و کمک به همسایگان بیشتر شده است.»
خانواده و گسترش همیاری اجتماعی
ژیل اندرسون، ۴۵ ساله از لندن، می گوید در دوران قرنطینه توانسته است بیشتر در جریان کلاسهای درس فرزندانش قرار گیرد: «کلاسهای آنان همین اتاق بغلی است. می توانم نگاه کنم که در حال یاد گرفتن چه چیزی هستند و درباره چه چیزی صحبت می کنند.»
او همچنین اضافه می کند که شرایط جدید باعث شده است تا بیشتر از بازارهای محلی خرید کند و گوشت، میوه و سبزیجات مایحتاج را از فروشندگان محلی بخرد تا به این وسیله در شرایط اقتصادی سخت این مشاغل بتوانند سرپا بایستند.
این روحیه جمعی در میان افراد محله و جامعه از مواردی است که در دوران قرنطینه تقویت شده است.
آگهی