«بیشتر زخمیهای ماه گذشته تیر به پایشان خورده است. اما قبلا مجروحان زیادی داشتیم که به سر و سینه و گردنشان تیر خورده بود.»
آگهیروز ۳۰ مارس سال ۲۰۱۸ سرآغاز راهپیمایی بزرگ بازگشت در نوار غزه بود. اسرائیل ۱۱ سال است نوار غزه را از همه سو محصور کرده و فلسطینیها خواهان بازگشت به سرزمینهای خود هستند. تاکنون در سلسله تظاهرات روز بازگشت بیش از ۲۲۰ تن جان باخته و ۲۴ هزار تن زخمی شدهاند.
هر جمعه فلسطینیها در این نقطه به حصارهای اسرائیل هجوم میبرند و با نیروهای اسرائيلی درگیر میشوند. زنان و کودکان هم تا نزدیکی حصارها میآیند. برخی نگاه میکنند حال آنکه برخی دیگر تیر میخورند. چادر کمکهای اولیه نزدیک است.
مطالب یورونیوز را در واتساپ دریافت کنید
بشار مراد، عضو حلال احمر فلسطین میگوید: «موارد جراحت و شکستی زیاد داریم اما نمیدانیم آیا فرد جراحت عصبی و عروقی هم پیدا کرده یا نه. بنابراین مجروح را سرپایی مداوا میکنیم و بعد به بیمارستان میفرستیم.» وی میافزاید : «بیشتر زخمیهای ماه گذشته تیر به پایشان خورده است. اما قبلا مجروحان زیادی داشتیم که به سر و سینه و گردنشان تیر خورده بود.»
نیمی از مجروحان از چادرهای امداد راهی بیمارستان میشوند، امری که به بیمارستانها فشار میآورد. حلال احمر فلسطین به کمک سازمان جهانی بهداشت و سازمان کمکهای بشردوستانه اروپا ده مرکز درمان سرپایی نزدیک حصارها برپا کرده است.
حسام نوجوانی ۱۶ ساله است که تیر به پایش خورده است. حسام به بیمارستان مرکزی الشفا در غزه منتقل میشود. یک روز بعد مجبور میشوند پایش را قطع کنند.
حسام میگوید: «نزدیک حصار مراقب دو دوستم بودم که داشتند سیم خاردار را میبریدند. صدایی آمد، چیزی ندیدم، حس کردم پایم پرید و چیزی به شکمم خورد. من هر جمعه به تظاهرات میرفتم چون ما را محاصره کردهاند. باید هوای همدیگر را داشته باشیم. میدانیم که ممکن است زخمی شویم اما باید قربانی بدهیم.»
حالا او هم به حدود صد نفری پیوسته که پایشان را از دست دادهاند. اما بیمارستانهای غزه لبریز از زخمیهای این تظاهرات است. اما بیمارستانها دیگر گنجایش ندارند.
ایادیل ساپاربکوف از سازمان جهانی بهداشت میگوید: «بهداشت و درمان در غزه چند سال است که در اثر حصر این منطقه مشکل اساسی دارد. از کمبود مقطعی دارو و تجهیزات پزشکی ضروری گرفته تا کمبود پزشک و متخصص و امکان درمان مناسب.»
از زمان اوجگیری تظاهرات اتحادیه اروپا کمکهای پزشکی و درمانی خود را به این منطقه افزایش داده و علاوه بر فرستادن تجهیزات پزشکی، درمانگرانی را نیز در منطقه آموزش داده است.
به نظر میرسد چالش اساسی این است که چند نفر از مجروحان به درمان دراز مدت نیاز دارند؟
فیلیپو اورتولانی از سازمان کمکهای بشردوستانه اروپا در پاسخ میگوید: «حدود ۵۰۰۰ مجروح داشتهایم که حین تظاهرات از ناحیه پا مصدوم شدهاند. حدود ۴۰۰ تا ۵۰۰ نفر از آنها نیازمند درمان جدی هستند که ممکن است شامل ۷ بار جراحی و سه سال درمان پیوسته بشود. بنابراین اتحادیه اروپا به این درمانهای دراز مدت کمک مالی میکند که شامل ایجاد اتاق ویژه عمل پا و ارائه خدمات پس از عمل به مجروحان میشود.»
علی در تظاهرات دومین جمعه و ماه آوریل زخمی شده. باید در فک او ایمپلنت کار بگذارند. اما نه اسرائیل و نه مصر به او اجازه خروج از غزه را نمیدهند. تا امروز او را دوبار عمل کردهاند. اما دکترها فقط میتوانند برای درد شدیدش به او مسکن بدهند.
علی میگوید:«نارنجک حاوی گاز اشکآور مستقیم به دهان من برخورد کرد. احساس کردم همه چیز دور سرم میچرخد. سرم گیج رفت. دستم را روی گونهام گذاشتم و دیدم روی زمین خون ریخته است. حس کردم استخوان فکم دیگر سرجایش نیست.» او میافزاید: «دیگر نمیتوانم مثل قبل چیزی را بجوم. کاش میتوانستم مثل قبل نان بخورم. دلم برای نان لک زده است.»
آلبوم عکسهای غزه را در زیر ببینید.
کلینیک خان یونس روزانه از ۲۰۰ بیمار پرستاری میکند. با شروع تظاهرات مراجعان آنها ۲۰ درصد بیشتر شده است. پزشکان بدون مرز چند کلینیک مشابه را در نوار غزه اداره میکند.
آگهیعبدالرحیم عضو پزشکان بدون مرز میگوید: «ما فقط در موارد اورژانسی مداخله میکنیم؛ آن هم برای افزایش ظرفیت درمان سرپایی و بعد از عمل در ای ن کلینیک. تلاش داریم تا حد امکان درمان هزینهای نداشته باشد. اما نمیتوانیم تمامی لوازم کارمان را ۱۰۰ درصد تأمین کنیم.»
مردم غزه برای گذران زندگی تقلا میکنند.
ساکنان غزه محاصره شدهاند. برق هم مانند آب جیره بندی شده است. دسترسی به بهداشت نه فقط برای زخمی ها بلکه برای آنها که دچار بیماری های وخیمی مثل سرطان و دیابت هستند هم دشوار است. آنها ناگزیرند صبر پیشه کنند.
**بیشتر بخوانید: **
آگهی