نخست وزیر اسراسيل با حمله به جرمی کوربین، او را به حمایت از تروریستها محکوم کرد.
بنیامین نتانیاهو وجرمی کوربین در توییتر با یکدیگر درگیر شدند.
ماجرا از انتشار عکسهای جرمی کوربین در سفری که در سال ۲۰۱۴ به تونس داشت آغاز شد.
عکسهای منتشر شده، آقای کوربین را در کنار قبرهای اعضای سازمان «سپتامبر سیاه» نشان میدهد؛ سازمان فلسطینی که ۱۱ ورزشکار اسرائيلی و یک پلیس آلمانی را در المپیک ۱۹۷۲ مونیخ به قتل رساند. در این عکسها دستهگلهایی هم روی قبر اعضای این سازمان گذاشته شده است.
بنیامین نتانیاهو بلافاصه نسبت به انتشار این عکسها موضعگیری کرد. نخست وزیر اسرائيل روز دوشنبه ۱۳ اوت در یک توییت به جرمی کوربین حمله کرد و نوشت: «حضور و ادای احترام جرمی کوربین بر مزار تروریست هایی که قتل عام مونیخ را انجام داده بودند و اقدام وی در مقایسه اسرائیل با آلمان نازی، حرکتی است که از سوی هرکسی چه چپ و چه راست و هر فردی در میان این دو جریان محکوم است.»
جرمی کوربین اما این اظهارات نتانیاهو را بیپاسخ نگذاشت. رهبر حزب کارگر انگلستان چند ساعت بعد در یک توییت پاسخ نخست وزیر اسرائيل را اینگونه داد: «ادعاهای نتانیاهو درباره اقدامات و صحبتهای من دروغ است. چیزی که مستحق محکومیت است قتل بیش از ۱۶۰ معترض فلسطینی (اشاره به کشتههای تظاهراتهای بازگشت در مرزهای غزه) به دست نیروهای اسرائیلی است.
بعد از این بحثها، حزب کارگر انگلستان هم اعلام کرد که جرمی کوربین روی قبر کسانی که با گروه سپتامبر سیاه ارتباط داشتند دسته گلی قرار نداده و حمله مونیخ را هم محکوم کرده است.
بیشتر بخوانید:
کوربین هم روز دوشنبه به خبرنگاران گفته بود که وی هنگام قرار دادن دستهگل روی قبرها حاضر بوده اما وی این کار را نکرده و سفرش به تونس در راستای تلاش برای صلح بوده است.
جرمی کوربین به داشتن سیاستهای ضد اسرائيلی و حمایت از فلسطین معروف است. این سیاستمدار چپگرا همواره یکی از منتقدان جدی رویکرد اسرائیل با فلسطینیان در اروپا به شمار میرود.
این نخستین باری نیست که جرمی کوربین و بنیامین نتاینیاهو با یکدیگر درگیر میشوند. در سال گذشته هم به مناسبت صدمین سالگرد اعلام بیانیه بالفور قرار بود تا مراسم شامی با حضور شخصیت های انگلیسی و اسرائیلی برگزار شود اما جرمی کوربین رهبر حزب کارگر انگلیس اعلام کرد که در این ضیافت شام شرکت نمیکند. موضوعی که انتقاد شدید محافل اسرائيلی را برانگیخت. بیانیه بالفور (۱۹۱۷)، یکی از گامهای تاریخساز بریتانیا برای حمایت از تشکیل دولت یهودی در اراضی فلسطینی به شمار میرود.