پاریس، یک هفته پس از کشتار بی سابقه

یک هفته پس از کشتار پاریس، پایتخت فرانسه هنوز در بهت و ناباوری است. اتفاقی که دنیا را تکان داد و شاید سرآغاز سیاستهای جدیدی در دنیا باشد، برای بازماندگان قربانیان فقط یک معنی داشت: از دست دادن عزیزانشان.

در این مدت هم محل وقوع حوادث را ترک نکرده اند تا شاید با حضور در آن، راحت تر این اتفاق را باور کنند و با فقدان عزیزانشان کنار بیایند.

درست یک هفته قبل صد و سی نفر در یک رشته عملیات تیراندازی و انفجار بمب در چندین نقطه از شهر پاریس کشته شدند.

یکی از شهروندان پاریس می گوید: «در من قویترین حس، این است که اصلا نمی توانم زمانه ای را که در آن زندگی می کنیم بفهمم.»

مردی که دختر جوانش اورلی را در حملات پاریس از دست داد به کافه ای در نزدیکی محل کشتار آمده است. دختر او یکی از حاضران در کنسرت باتاکلان بود. جایی که مهاجمان به روی حاضران تیراندازی کردند.

او می گوید: «همه پیامهایی که در محل یادبود کشته ها وجود دارد، از جمله دسته های گل، شمع ها، پلاکاردها، همه و همه به ما کمک می کنند.»

مردی که هفته گذشته در کافه ای که یکی از اهداف مهاجمان بود حضور داشت، تجربه جالبی را پشت سر گذاشته است. او که پرستار است پس از آرام تر شدن اوضاع در پی تیراندازیها و انفجارها به سراغ مصدومان می رود. مردی را می بیند که بر روی زمین افتاده است و تلاش می کند که به او کمک می کند.

او می گوید: «کسی به من گفت که بهتر است پیراهنش را کنار بزنیم. من هم موافقت کردم. به همین دلیل پیراهنش را پاره کردم تا بتوانم او را احیا کنم. اما به محض این که پیراهنش را کنار زدم، متوجه شدم که او جلیقه انفجاری به تن داشت و یکی از مهاجمان بود. همان لحظه نیروهای امداد آمدند و او را بردند.»

بررسیهای بعدی نشان داد که این مرد تلاش کرده بود که ابراهیم عبدالسلام را نجات بدهد که گفته می شود یکی از مهاجمان انتحاری بود. به نظر می رسد که جلیقه انفجاری که او به تن داشت طبق برنامه مهاجمان عمل نکرده بود و به جز خود او جان افراد زیادی را نگرفت.