او پناهجوی کوچکی است در میان دو هزار پناهجوی دیگر که در مرز صربستان انتظار ورود به خاک کرواسی را می کشند. انتظار او کمی متفاوت است چون می خواهد به
آگهی
او پناهجوی کوچکی است در میان دو هزار پناهجوی دیگر که در مرز صربستان انتظار ورود به خاک کرواسی را می کشند. انتظار او کمی متفاوت است چون می خواهد به آلمان، کشور بتهوون یا اتریش، سرزمین موسیقی و زادگاه موزارت برود.
عَلَم الدین سیزده ساله نوازنده ویولن است و همراه پدرش از شهر حَما سوریه آمده. او کمی انگلیسی می داند، اما پدرش نمی خواهد در مقابل دوربین تلویزیون صحبت کند.
«موسیقی برای تو چه معنایی دارد؟ چه برنامه ای برای آینده داری؟» علم الدین در پاسخ به این پرسش می گوید: «موسیقی یعنی صلح و خوشحال کردن همه. دوست دارم با یک موسیقی دان دیگر کار کنم. برای این که از او یاد بگیرم. این طور دوست دارم.»
علم الدین از زندگی اش در حما می گوید و این که با وجود همه مشکلات دوست دارد روزی دوباره به کشورش بازگردد: «در سوریه همه اش جنگ بود. دلم می خواهد جنگ در کشورم تمام شود و برگردم.»