آگهی
سی ام آبان ۱۳۹۲ : اعتراض ها در اوکراین از روی صندلی های مجلس و با فریاد «خجالت، خجالت» آغاز شد. نمایندگان طرفدار اروپا، رئیس جمهور یانوکوویچ را به خیانت متهم کردند.
امضای توافقنامه با اتحادیه اروپا به حالت تعلیق درآمد و فردای آن روز نخست وزیر میکولا آزاروف سعی کرد با یادآوری فشارهای صندوق بین المللی پول، تصمیم دولت را توجیه کند. او گفت: «تصمیم برای تعلیق امضای توافقنامه تنها به دلایل اقتصادی گرفته شده و یک تاکتیک است. این تصمیم به هیچ روی سبب تغییر راهبرد الحاق اوکراین به اتحادیه اروپا نخواهد شد.»
سوم آذر: تظاهرات طرفداران رابطه با اروپا. جمعیت عظیمی در میدان استقلال کی یف که مرکز انقلاب نارنجی اوکراین در سال ۱۳۸۳ بود تجمع کردند و اعضای گروه های اپوزیسیون بلافاصله خواستار استعفای دولت شدند. مسئول یکی از احزاب مخالف دولت گفت: «مردم عدالت می خواهند، ما در مرحله اول از دولت اوکراین می خواهیم که استعفا بدهد، سپس خواستار برگزاری انتخابات خواهیم شد.»
این اتفاق نیفتاد و به جای آن خشونت حاکم شد. گروهی از جوانان اپوزیسیون ملی گرا مجسمه لنین در مرکز کی یف را به پایین کشیدند.
۲۶ آذر: یانوکوویچ به همراه پوتین. به رغم افزایش مخالفت ها، یانوکوویچ رسما یک کمک یازده میلیارد یورویی از سوی روسیه را قبول کرد.
در مجلس نیز گروه اکثریت طرفدار دولت، قوانینی برای کنترل بیشتر اعتراضات تصویب کردند.
در پی تصویب این قوانین، اعتراض ها در میدان اصلی و خیابان های دیگر کی یف افزایش یافت و به درگیری با پلیس و خشونت انجامید.