مخالفان دولت اوکراین از پنجشنبه گذشته تا امروز خیابانها را ترک نکرده اند.
خیابانهای کی یف بعد از انقلاب نارنجی تا به امروز اوکراینی ها را اینگونه توده وار میزبانی نکرده بود.
ده سال است که اوکراین می تواند به اتحادیه اروپا ملحق شود، لئونید کوچما، رییس جمهوری اوکراین در سال 2004 مذاکرات با همتایان اروپایی آغاز کرد اما تلاشهای روسیه از همان سالها آغاز شده بود.
با پیروزی انقلاب نارنجی نسل جدیدی از رهبران اوکراین از جمله یولیا تیموشنکو بانوی انقلاب و نخست وزیر خواستند تا کشور را به سوی قاره سبز نزدیکترکنند. اما نزاعهای داخلی و قدرت طلبی نخبگان انقلاب اوکراین همواره مانع این کار شد.
نتیجه دعوای انقلابیون تنها پیروزی حامیان کرملین بود. ویکتور یانوکوویچ یکی از مهمترین حامیان مسکو در سال 2010 رییس جمهوری اوکراین می شود. با اینحال رییس جمهوری اوکراین تمام راهها به اروپا را نمی بندد.
اما فشارهای روسیه کی یف را همیشه از اروپا دورنگاه داشته است تا سرانجام هفته گذشته پیش از امضای قرارداد ویلینیوس با اروپا، ولادیمیر پوتین رییس جمهوری روسیه در دیداری غیر رسمی، یانوکوویچ را از این کار برحذر داشت.
رییس جمهوری روسیه می خواهد اوکراین را همیشه در جبهه اقتصادی خود به همراه قزاقستان و بلاروسی حفظ کند. سلاح اینکار پوتین تحریمهای یکسویه علیه اوکراین است.تحریمهای اقتصادی که پیامدهای آن آنقدر زیاد است که همواره مسیر تصمیم گیری رهبران اوکراین را تغییر داده است.
یا همانطور که میکولا آزاروف، نخست وزیر کنونی اوکراین می گوید هیچ چیزی نمی تواند ضرر ناشی ازعدم حضور در بازار مشترک با روسیه را جبران کند. به عقیده او اروپا هیچ گاه جایگزین بهتری را معرفی نکرده است.
