بازگشت فضانوردان به زمین با تاخیری نه‌روزه روبه‌رو شد و برنامه زمان‌بندی و برنامه‌ریزی عملیات فرود آنان به مدت ۹ روز به تعویق افتاد و دیرتر از موعد انجام شد.
سه فضانورد چینی جمعه پس از بیش از یک هفته تأخیر از ایستگاه فضایی کشورشان به زمین بازگشتند؛ تأخیری که به‌دلیل آسیب دیدن کپسول بازگشتی بود که قرار بود از آن استفاده کنند؛ آسیبی که احتمالاً بر اثر برخورد زباله‌های فضایی رخ داده بود.
به‌گفتهٔ آژانس فضاییِ سرنشین‌دار چین، این تیم فضاپیمای شنژو-۲۰ خود را در مدار رها کرد و با استفاده از شنژو-۲۱ که به‌تازگی رسیده بود و یک خدمهٔ جایگزین سه‌نفره را به ایستگاه رسانده بود، بازگشت.
آژانس فضایی روز جمعه اعلام کرد برنامهٔ اولیهٔ بازگشت لغو شد زیرا یکی از پنجره‌های کپسول شنژو-۲۰ دچار ترک‌های بسیار ریز شده بود که به‌احتمال زیاد بر اثر برخورد زباله‌های فضایی ایجاد شده‌اند.
این سه نفر در چرخه‌ای شش‌ماهه خدمت می‌کردند و طبق برنامه قرار بود ۵ نوامبر، چهار روز پس از رسیدن خدمهٔ جدید، بازگردند. بازگشت آن‌ها ۹ روز به تأخیر افتاد و اقامت ۲۰۴ روزه‌شان در فضا را به طولانی‌ترین ماندنِ هر فضانوردی در ایستگاه فضایی چین تبدیل کرد.
مشخص نبود تغییر فضاپیما چه تأثیری بر زمان‌بندی مأموریت‌های آینده به ایستگاه فضایی تیانگونگ خواهد گذاشت؛ جایی که معمولاً هر شش ماه خدمه‌ها جایگزین می‌شوند. آژانس فضایی اعلام کرد شنژو-۲۲ پرتاب خواهد شد، اما زمان آن را مشخص نکرد.
چن دونگ، فرمانده مأموریت، گفت پس از بازگشت احساس آرامش دارد و آخرین سفر فضایی‌اش را هم فرصتی آموزشی و هم آزمونی واقعی توصیف کرد.
او پس از بیرون آمدن از کپسول گفت: «مسیر اکتشافات فضاییِ بشر هموار نیست».
«این مسیر سرشار از دشواری‌ها و چالش‌هاست؛ اما دقیقاً به همین دلیل است که انتخاب می‌کنیم در آن گام برداریم.»
کپسول بازگشت با چتر نجات راه‌راه قرمز و سفید فرود آمد و عصر هنگام در منطقه‌ای دورافتاده از صحرای گُبی در شمال چین به زمین نشست؛ حدود پنج ساعت و نیم پس از ترک ایستگاه فضایی. برخورد کپسول، تودهٔ بزرگی از گرد و غبار را در این چشم‌انداز خشک به هوا بلند کرد.
حدود ۳۰ دقیقه بعد، فضانوردان یکی‌یکی بیرون آورده شدند و روی صندلی‌های آماده نشاندند و همان صندلی‌ها را داخل کامیون‌های نارنجی‌رنگِ جداگانه گذاشتند که آن‌ها را از دل بیابانِ مسطح و پوشیده از بوته‌های پراکنده بردند.
میلیون‌ها قطعهٔ زبالهٔ فضایی با سرعتی بیش از سرعت حرکت گلوله به دور زمین می‌چرخند. این قطعات که عمدتاً بسیار کوچک‌اند می‌توانند از پرتاب‌ها و برخوردها ناشی شوند و برای ماهواره‌ها، ایستگاه‌های فضایی و فضانوردانی که بیرون از آن‌ها کار می‌کنند، خطر ایجاد کنند.
فضانوردانی که به‌طور موقت در ایستگاه مانده بودند و در آوریل به آنجا سفر کرده بودند، همراه خدمهٔ جدید آزمایش‌هایی انجام دادند و «در وضعیت خوبی بودند و به‌طور عادی کار و زندگی می‌کردند»، آژانس فضایی اوایل همین هفته گفت.
همراه با فضانوردان، چهار موش نیز بازگشتند که آن‌ها هم پس از رسیدن با شنژو-۲۱ حدود دو هفته پیش، بیش از زمان برنامه‌ریزی‌شده در فضا ماندند.
این موش‌ها برای مطالعهٔ تأثیر بی‌وزنی و محدودیت فضا بر آن‌ها به ایستگاه برده شدند. یک مهندس از آکادمی علوم چین گفت این مطالعه به توسعهٔ فناوری‌های پرورش و پایش پستانداران کوچک در فضا کمک خواهد کرد.
برنامهٔ فضایی چین منبعی برای غرور ملی است. شبکهٔ دولتی سی‌سی‌تی‌وی بازگشت فضانوردان را به‌صورت زنده پخش کرد. پرچم ملی چین که نزدیک محل فرود کپسول در زمین نصب شده بود، در باد تند به اهتزاز درآمد.
چین علاوه بر ساخت ایستگاه فضاییِ خود، با یک مریخ‌نورد رباتیک مریخ را کاوش کرده و قصد دارد تا ۲۰۳۰ انسانی را بر ماه فرود آورد.
چین پس از آن‌که به‌دلیل نگرانی‌های امنیت ملی آمریکا از مشارکت در ایستگاه فضایی بین‌المللی کنار گذاشته شد، ایستگاه فضایی تیانگونگ را توسعه داد. برنامهٔ فضایی چین تحت کنترل ارتش این کشور است.
تیانگونگ که به معنای «کاخ آسمانی» است، نخستین خدمهٔ خود را در ۲۰۲۱ میزبانی کرد. این ایستگاه کوچک‌تر از ایستگاه فضایی بین‌المللی است که ۲۵ سال است فعالیت می‌کند.
ایستگاه فضایی بین‌المللی نیز بازگشت‌های به‌تعویق‌افتاده داشته است؛ از جمله بازگشتِ دو فضانورد ناساکه پرواز آزمایشی یک‌هفته‌ای آن‌ها با کپسول سرنشین‌دار جدید بوئینگ در ۲۰۲۴ به‌دلیل بروز مشکلات در کپسول به ۹ ماه کشیده شد.