خانواده کونیو سرانجام خبری را جشن می‌گیرند که دو سال در انتظارش بودند: آزادی دیوید و آریل کونیو، دو برادر اسرائیلی که در حمله ۷ اکتبر ۲۰۲۳ توسط حماس ربوده شدند.
آگهی
استر کونیو، مادربزرگ ۹۰ ساله آرژانتینی‌تبار ساکن اسرائیل، با شنیدن خبر آزادی آن‌ها می‌گوید: «وقتی ببینمشان بهشان می‌گویم که عاشقشان هستم. دیگر چه می‌توانم بگویم؟ دلتنگشان بودم، خیلی زیاد.»
این دو جوان روز دوشنبه در چارچوب مرحله نخست توافق صلح اسرائیل و حماس آزاد شدند؛ توافقی که به یکی از دردناک‌ترین فصل‌های درگیری در غزه پایان می‌دهد.
با آزادی آن‌ها، اسرائیل دیگر گروگان زنده‌ای در نوار غزه ندارد، هرچند اجساد همه قربانیان هنوز بازگردانده نشده‌اند.
حمله ۷ اکتبر نقطه عطفی در منطقه بود: در یک روز نیروهای حماس وارد مناطق مسکونی اسرائیلی در نزدیکی غزه شدند، صدها نفر را کشتند و ده‌ها غیرنظامی را ربودند.
ماه‌ها خانواده‌های ناپدیدشدگان در بی‌خبری مطلق و بدون هیچ نشانه‌ای از سرنوشت عزیزانشان زندگی کردند؛ اما توافق اخیر که با میانجی‌گری قطر و مصر و حمایت ایالات متحده حاصل شد، امیدی اندک برای آینده به‌وجود آورد.
با این حال، بسیاری از خانواده‌های اسرائیلی همچنان در پی بازگرداندن اجساد عزیزانشان هستند و پاسخ‌هایی درباره آنچه در دوران اسارت رخ داده می‌خواهند.
خانواده‌ای که بیشترین آسیب را دید
خانواده کونیو از جمله آسیب‌دیده‌ترین خانواده‌ها در حمله ۷ اکتبر بود. هشت عضو این خانواده در آن روز ربوده شدند، از جمله دوقلوهای «اما» و «یولی» که چند هفته بعد در نوامبر ۲۰۲۳ آزاد شدند.
اکنون با آزادی دیوید و آریل، انتظار طولانی و طاقت‌فرسای خانواده به پایان رسیده است.
نام استر کونیو زمانی خبرساز شد که فاش شد او از ربوده‌شدن به‌طور تصادفی نجات یافت؛ چراکه وقتی به نیروهای مهاجم گفت هوادار «لیونل مسی» است، آن‌ها تصمیم گرفتند او را آزاد کنند.
از آن زمان، او به نمادی از پایداری و امید در میان جامعه لاتین‌تباران اسرائیل بدل شده است.
استر در گفت‌وگویی به یاد می‌آورد: «چند هفته هیچ چیز نمی‌دانستم. هیچ‌کس چیزی نمی‌گفت تا ناراحتم نکنند. وقتی بالاخره فهمیدم، غمی بزرگ بر من نازل شد. هیچ کاری ازم برنمی‌آمد.»
او درباره روز آزادی گفت: «وقتی در تلویزیون دیدمشان، گریه‌ام گرفت. همیشه به من محبت می‌کردند، کمکم می‌کردند، خرید می‌رفتند، چراغ‌ها را تعمیر می‌کردند. پسرهای خوبی هستند، خیلی خوب.»
خانواده‌ای که هرگز تسلیم نشد
عموی آن‌ها، سرجیو کونیو، از تل‌آویو درباره دیدار دوباره خانواده گفت: «خدا را شکر که زنده‌ام تا این روز را ببینم. آن روز (۷ اکتبر) تولدم بود. قرار بود با برادرم دنیل که هم‌تولد من است جشن بگیریم، اما سرنوشت چیز دیگری خواست. از همان‌جا رنج ما آغاز شد. این دو سال واقعاً سخت بود.»
او افزود: «اولین کاری که می‌کنم جمع کردن خانواده است. خیلی خوشحالم، واقعاً خوشحال. دلم برایشان تنگ شده بود. امیدواریم همه‌چیز عادی شود تا بتوانیم مثل همیشه دور هم باشیم. مادربزرگ همیشه می‌گفت: ‘همیشه با هم’، و همین‌طور هم خواهد بود.»
به کانال تلگرام یورونیوز فارسی بپیوندید
در طول دو سال اسارت، خانواده کونیو هرگز دست از تلاش برنداشتند.
سرجیو از پایداری سیلویا کونیو، مادر چهار فرزند (دیوید، آریل، اما و یولی) یاد کرد که رهبری کارزار بین‌المللی آزادی فرزندانش را بر عهده داشت: «همه‌اش به خاطر قدرت سیلویاست؛ او مثل یک شیرزن بود. او پیش می‌رفت و ما پشتش بودیم. هدفمان یکی بود. امروز خوشحالیم، خیلی خوشحال.»
او در پایان گفت: «دیروز عکس‌هایی دیدیم؛ حالشان خوب است، با ما تماس گرفتند، در بیمارستان آزمایش‌های لازم را می‌گذرانند. وقتی برگردند، آن‌ها را می‌آورم خانه‌ام و یک باربیکیو حسابی درست می‌کنیم. مثل همیشه که دوست داشتند.»