منظر ضرابی که چهار نفر از عزیزانش را در پرواز اوکراینی از دست داده می‌گوید: «اینجا شاهدشهر، کربلای ماست، جایی که عزیزانمان آخرین نفس‌ها را کشیدند. هواپیمای آنها از سوی نهادی سرنگون شد که باید حافظ جان مردم می‌بود، نگوییم حادثه بلکه [سرنگونی پرواز اوکراینی] جنایتی سیستماتیک بود.»
آگهی
جمعی از خانواده‌های ۱۷۶ مسافر جان باخته در پی سرنگون شدن هواپیمای اوکراین توسط سپاه، سه‌شنبه ۱۸ دی‌ماه در شاهدشهر گردهم آمدند تا یاد عزیزانشان را در کنار هم گرامی بدارند.
خانواده کشته شدگان پرواز پی‌اس۷۵۲ اوکراین در شرایطی امروز گردهم آمدند که نیروهای امنیتی یک روز پیشتر در محل برگزاری این مراسم دوربین مداربسته نصب کرده بودند. اما خانواده‌ها بدون اعتنا به این ساز و کار امنیتی اقدام به برگزاری این مراسم کردند.
یکی از اعضای خانواده‌ها در متنی کوتاه شرح حال لحظات پایانی زندگی عزیزانشان را خواند؛ «...از شلیک نخستین موشک تا دومین موشک.» و در این بین، نفرین مادری داغدار از میان جمعیت به گوش می‌رسد که «خدا نابودتان کند».
پس از آن جمعیت حاضر در مراسم با یک دقیقه سکوت به احترام جانباختگان سرپا می‌ایستند.
منظر ضرابی: فرزندان ما قربانی آتش‌افروزی‌های بزدلانه شدند
منظر ضرابی که چهار نفر از عزیزانش در پرواز پی‌اس۷۵۲ کشته شدند از شاهدشهر به عنوان کربلای خانواده‌های داغدار پرواز اوکراینی یاد کرد و گفت: «اینجا شاهدشهر، محل وقوع جنایت و کربلای ما. فرزندان ما قربانی آتش‌افروزی‌ها بزدلانه شدند. من اینجا نه فقط به نمایندگی از چهار عزیز از دست رفته بلکه به نمایندگی از تمام مادران داغداری که در همه این سالها رنگ عزا بر تن دارند، حضور یافته‌ام.»
این جنایت یک حادثه نبود، بلکه یک جنایت سیستماتیک بود
او در ادامه افزود: «۵ سال از آن صبح شوم گذشت، روزی که موشک‌های سپاه پاسداران آسمان آبی زندگی ما را به تاریکی تبدیل کرد. زندگی ما از آن لحظه به بعد پر از خشم و سوال بوده است. چگونه ممکن است چنین جنایتی به دست سکوت سپرده شود؟ این جنایت یک حادثه نبود، بلکه یک جنایت سیستماتیک بود که به دست افرادی رقم خورد که قرار بود حافظ جان مردم باشند، نه تهدید کننده آنها. در این سالها رنج‌های بی‌پایانی بر ما گذشته اما اینجا هستیم و حقیقت و عدالت را طلب می‌کنیم.»
چمدانها، کتاب‌ها و عروسک‌هایی که هرگز به مقصد نرسیدند
مریم اوژان، مادر پارسا حسن‌نژاد که در این مراسم حضور یافته نیز تاکید کرد «به یادتان زنده‌ایم و برایتان می‌جنگیم. نه می‌بخشیم، نه فراموش می‌کنیم.»
خانواده‌ها وسایل باقیمانده از جانباختگان را به محل جنایت در شاهدشهر آوردند؛ چمدانها، کتاب‌ها و عروسک‌هایی که هرگز به مقصد نرسیدند.
مسعود ابراهیم پدر نیلوفر نیز سخنانش را با یادی از جنبش «زن، زندگی، آزادی» آغاز کرد و در ادامه به واپسین لحظه‌های خداحافظی با دختر و دامادش اشاره کرد؛ لحظه‌های پایین بردن چمدانها و در آغوش گرفتن آنها بی‌آنکه بدانند این دیدار، دیدار واپسین است.
خانواده جان باختگان در حادثه سرنگون شدن هواپیمای اوکراین هر سال در شاهدشهر گردهم می‌آیند. آنها خواستار تحقق عدالت هستند و بارها به روند برگزاری دادگاه رسیدگی به پرونده سرنگونی این پرواز اعتراض کرده‌اند.