آژانس فضایی اروپا به دنبال استفاده از انرژی هسته‌ای به عنوان تامین کننده نیروی پیشران فضاپیماهایش است تا بتواند با از میان برداشتن محدودیت‌های سوخت‌های موشک کنونی با سفر به اعماق فضا به کشف ناشناخته‌ها بپردازد.
آگهیآژانس فضایی اروپا با تامین مالی چندین پژوهش به بررسی استفاده از نیروی پیشران مبتنی بر انرژی هسته‌ای برای انجام اکتشافات در عمق فضا می‌پردازد.
نیروی پیشران فضاپیماها در حال حاضر به وسیله سوخت‌های موشک شیمیایی و یا استفاده از نیروهای الکتریکی و یا خورشیدی تامین می‌شود. با این حال مسئله این است که نیروهای پیشران کنونی محدود هستند و عمق اکتشاف در فضا در حال حاضر نزدیک به حد نهایی استفاده از این نیروها است. اما نیروی پیشران الکتریکی که مبتنی بر سوخت هسته‌ای باشد به صورت بالقوه می‌تواند بر این محدودیت‌ها فائق آید و عصری جدید از ماموریت‌های فضایی را پدید آورد. این نیروی پیشران بشر را قادر خواهد ساخت تا فراتر از همیشه به عمق فضا سفر کند.
یکی از مطالعاتی که توسط آژانس فضایی اروپا تامین مالی می‌شود، «بررسی اولیه اروپا درباره پیشران الکتریکی مبتنی بر انرژی هسته‌ای برای کاربرد‌های فضایی» نام دارد. این مطالعه که با نام اختصاری «راکت رول» نیز شناخته می‌شود، توسط دانشمندان دانشگاه پراگ، اشتوتگارت و مهندسان او‌اچ‌بی چک‌اسپیس در جمهوری چک و او‌اچ‌بی سیستم در برمن آلمان انجام می‌شود.
یان فریبورت، محقق ارشد فناوری هسته‌ای در دانشگاه فنی چک در پراگ می‌گوید: «نیروی پیشران مبتنی بر انرژی هسته‌ای می‌تواند از اکثر نیروهای پیشران شیمیایی به‌صرفه‌تر باشد و بر محدودیت‌های استفاده از انرژی خورشیدی نیز فائق آید. این انرژی به ما امکان می‌دهد تا به جاهایی که تا به حال کشف نشده‌اند دست یابیم. محدودیت‌های کنونی برای مثال می‌توانند چالشی بزرگ برای اکتشافات آینده بشر فرای منظومه شمسی باشند.»
یافتن روش‌های نوینی برای تولید توان و نیروی پیشران از آن جهت از اهمیت ویژه‌ای برخوردار هستند که بشر می‌تواند با استفاده از آن‌ها به سوی ماموریت‌های فضایی پایدارتر و حتی ایجاد زیستگاه‌ها و پایگاه‌هایی بر سطح ماه و مریخ پیش رود. این سکونت‌گاه‌ها نیازمند انتقال مواد و تجهیزات به سطح این دو سکونت‌گاه احتمالی فرازمینی خواهند بود.
او‌اچ‌بی چک‌اسپیس در بیانیه‌ای گفت: «مزیت اصلی نیروی پیشرانه مبتنی بر انرژی هسته‌ای نسبت به سوخت‌های شیمیایی موشک کارایی بهتر موتورها است. مزیت آن در مقایسه با انرژی الکتریکی خورشیدی توان بیشترش و همچنین عدم وابستگی آن به جهت نور مستقیم خورشید است. این موضوع به ویژه ما را قادر می‌سازد تا بتوانیم زمان طولانی‌تری برای انتقال تجهیزات و وسایل داشته باشیم و همچنین محموله‌های سنگین‌تری را به مسافت‌های طولانی‌تر حتی برای اکتشاف در فرای مدار مریخ بفرستیم.»
داتشمندان و مهندسانی که تحت این برنامه آژانس فضایی اروپا تامین مالی می‌شوند، یازده ماه آینده را به پژوهش پیرامون امکان‌سنجی برای استفاده از نیروی پیشرانه مبتنی بر انرژی هسته‌ای به عنوان بخشی از برنامه آماده سازی برای پرتاب‌‌کننده‌های موشک آینده آژانس فضایی اروپا اختصاص خواهند داد. بخشی دیگر از پروژه پیش روی آن‌ها تعیین مزایای استفاده از این نیروی پیشرانه در مقایسه با سوخت‌های کلاسیک موشک برای انجام ماموریت‌های فضایی در شرایط دشوار است.
یاکوب سوتسک، ٰرئیس بخش مدیریت پروژه او‌اچ‌بی می‌گوید: «هدف از این مطالعه، کشف امکان استفاده از سوخت هسته‌ای برای ماموریت‌های لجستیکی و اکتشافی فضایی است.»
آقای سوتسک می‌افزاید که راکت‌رول تجربه‌ها، فناوری‌ها و توانایی‌های صنعتی اروپا را برای توسعه فضاپیما‌ی با سوخت هسته‌ای بررسی خواهد کرد. همچنین، این پژوهش طرحی انتزاعی از یک موتور با نیروی پیشرانه مبتنی بر انرژی هسته‌ای ارائه خواهد داد. البته تیم طراحی پروژه از ابتدای کار، موارد ایمنی مرتبط با بکارگیری نیروی پیشرانه الکتریکی مبتنی بر انرژی هسته‌ای را در نظر خواهد داشت.
آقای فریبورت می‌گوید: «پیش‌تر نیز مطالعاتی در راستای به کارگیری از نیروی پیشرانه الکتریکی مبتنی بر انرژی هسته‌ای انجام شده بود. در مطالعات کنونی، آن پژوهش‌ها و نتایجشان نیز بررسی شد. به لطف تکنولوژی امروز اروپا است که ما می‌توانیم بار دیگر چنین مضوعاتی را مطرح کنیم.»
به توییتر یورونیوز فارسی بپیوندید
با انتشار نتایج راکت‌رول در سال آینده، آژانس فضایی اروپا می‌تواند بر پایه آن‌ها بررسی فاز عملیاتی و تولید فضاپیمایی با نیروی پیشرانه مبتنی بر انرژی هسته‌ای را در دستور کار خود قرار دهد. اگر همه چیز مطابق برنامه پیش رود، چنین فضاپیمایی تا سال ۲۰۳۵ آماده آزمایش خواهد بود.
ناسا نیز چندی پیش از برنامه خود برای مطالعه درباره استفاده از موشک‌های هسته‌ای رونمایی کرد. این آژانس فضایی در این برنامه با آژانس پروژه‌‌های پیشرفته دفاعی پنتاگون (دارپا) برای توسعه موتورهای حرارتی مبتنی بر انرژی هسته‌ای و انجام پرتاب آزمایش تا اوایل سال ۲۰۲۷ همکاری می‌کند.