انتخابات ریاست جمهوری اتریش؛ رهبر حزب راستگرای افراطی شکست را پذیرفت

نوربرت هوفر، نامزد حزب راستگرای افراطی «آزادی» پیروزی الِکساندِر فن دِربِلِن، نامزد مورد حمایت حزب سبز و چپ های مستقل اتریش را در انتخابات ریاست جمهوری روز یکشنبه به وی تبریک گفت.

بر اساس نتایج اولیه شمارش آراء الکساندر فن دربلِن۵۳.۶ و نوربرت هوفر ۴۶.۶ درصد آراء را کسب کرده اند.

آقای هوفر ۴۵ ساله دست رقیب خود را فشرد و پس از تبریک پیروزی وی گفت: «همیشه گفته ام که برنده برنده خوب و بازنده بازنده خوبی خواهد بود. از تمام کسانی که به من رای دادند می خواهم تا قبول کنند که در دموکراسی رای همیشه درست است، همیشه. در نهایت ما باید متحد شویم و در کنار همدیگر بیایستیم. این از اهمیت خاصی برخوردار است.»

پست ریاست جمهوری اتریش طی ۷۰ سال گذشته همواره در اختیار یکی از نمایندگان دو حزب سوسیال دموکرات (چپ میانه) و حزب مردم (راست میانه) بوده است. این روند اکنون با ریاست جمهوری الِکساندِر فن دِربِلِن ۷۲ ساله در اتریش به پایان می رسد.

آقای فن دِربِلِن پایان شش سال دورۀ ریاست جمهوری دلخواه خود را این گونه توصیف کرد:«دوست دارم در پایان دوره شش ساله ریاست جمهوری من، وقتی مردم در خیابان ها و فضای روستاها و یا متروی وین متوجه من می شوند، بگویند که او رئیس جمهور ماست، نه بعنوان رئیس جمهوری نظام فدرال بلکه بگویند که او رئیس جمهوری همه ماست.»

پیروزی نوربرت هوفر، نامز حزب آزادی اتریش در انتخابات بی شک می توانست پس از دهه های متمادی ناکامی در صحنه سیاسی کشورهای اروپایی جانی دوباره به راستگرایان افراطی نه تنها در اتریش بلکه در کل اروپا ببخشد، رویایی برای افراط گرایان اروپایی از بریتانیا و هلند و فرانسه گرفته تا مجارستان که محقق نشد.

در انتخابات روز یکشنبه اتریش ۶.۴ میلیون نفر واجد شرایط رای دادن بودند. تا به این لحظه، از آرای به صندوق ریخته شده، ۲ میلیون و ۵۴ هزار رای به نفع الِکساندِر فن دِربِلِن و ۱ میلیون و ۹۲۳ هزار رای به نفع نوربرت هوفر شمارش شده است.

چگونگی برخورد با مهاجران از موضوعاتی بود که در کانون این انتخابات قرار داشت.

انتخابات اتریش از این لحاظ هم حائز اهمیت بود و جای تامل داشت که پس از جدایی بریتانیا از اتحادیه اروپا و پیروزی دونالد ترامپ در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا برگزار می شد و بی تاثیر از این دو واقعه نبود.

هر چند سمت ۶ ساله ریاست جمهوری در اتریش بیشتر تشریفاتی است، اما رئیس جمهوری این قدرت را دارد تا وزراء را عزل و پارلمان را منحل کند.