گزارش تفصیلی ناآرامی ها در بروندی از زمانی آغاز شد که پی یر نکورونزیزا، رئیس جمهوری این کشور اعلام کرد قصد دارد برای سومین دوره نامزد انتخابات ریاست
آگهیگزارش تفصیلی
ناآرامی ها در بروندی از زمانی آغاز شد که پی یر نکورونزیزا، رئیس جمهوری این کشور اعلام کرد قصد دارد برای سومین دوره نامزد انتخابات ریاست جمهوری شود. معترضان این تصمیم را مغایر با قانونی اساسی بروندی می دانند که در آن ریاست جمهوری حداکثر به دو دوره متوالی محدود می شود.
آقای نکورونزیزا نامزدی مجدد خود را مشروع تلقی می کند زیرا به اعتقاد وی نخستین دوره ریاست جمهوری اش نه به شکل انتخاب مستقیم بلکه با رای نمایندگان پارلمان مورد تایید قرار گرفته است.
رئیس جمهوری بروندی گرچه تایید دادگاه قانون اساسی این کشور را برای نامزدی مجدد در انتخابات ریاست جمهوری دریافت کرده اما معاون وی در ماه مه گذشته ضمن فرار از کشور اعلام کرد قضات دادگاه قانون اساسی تحت فشار و تهدید حاضر به دادن این رای شده اند.
این کشور کوچک آفریقایی و محصور به خشکی پس از اعلام استقلال و رها شدن از استعمار بلژیک در سال ۱۹۶۲ همواره دورانی پر از خشونت، ناآرامی و کودتاهای نظامی پشت سر گذاشته است.
درگیری و خشونتهای قومی میان «توتسی ها»، که علیرغم در اقلیت بودن به طور سنتی در سیاست و ارتش بروندی نفوذ دارند و «هوتوها»، که هشتاد و پنج درصد از ساکنان این کشور را نمایندگی می کنند، تاکنون صدها هزار کشته برجای گذاشته است.
برای پایان دادن به جنگ داخلی در بروندی، تثبیت صلح و تقسیم قدرت میان دو قوم توتسی و هوت، توافقنامه موسوم به «آروشا» در سال ۲۰۰۰ میلادی تحت نظارت نلسون ماندلا رئیس جمهور وقت آفریقای جنوبی امضا شد.
این توافقنامه گامی بسیار مهم تلقی شد اما به دلیل نبود تضمین های لازم برای آتش بس میان گروههای رقیب، اجرای آن به تاخیر افتاد و جنگ داخلی ادامه پیدا کرد.
در سال ۲۰۰۴ سازمان ملل متحد وارد عمل شد و مسئولیت تامین صلح در بروندی را برعهده گرفت. یکسال پس از آن پی یر نکورونزیرا به ریاست جمهوری رسید و در سال ۲۰۰۶ ثمره تلاشهای مربوط به بازسازی ساختار سیاسی این کشور بتدریج آشکار شد.
با این حال توافقنامه آتش بس میان دولت و آخرین گروه مسلح مخالف دولت موسوم به «نیروهای ملی آزادیبخش» که در سال ۲۰۰۶ به امضاء رسید نیز نتوانست بخوبی اجرا و به توقف کامل خشونتها منجر شود.
اوجگیری تازه خشونتها در بروندی حدود دویست هزار نفر را آواره و راهی کشورهای همسایه کرده است. این مسئله سبب بروز موجی از نگرانی ها نسبت به ایجاد بحرانی انسانی و گسترش آن به این منطقه ناامن شده است.