نگاهی به شخصیت سیاسی آریل شارون

نگاهی به شخصیت سیاسی آریل شارون
نگارش از Euronews
هم‌رسانی این مطلبنظرها
هم‌رسانی این مطلبClose Button
آگهی

گفتگوی کوتاه

میگل آنخل موراتینوس، کارشناس مذاکرات بین اسرائیل و تشکیلات خودگردان فلسطینی است. وی در سال های 1996 تا 2003 میلادی فرستاده ویژه اتحادیه اروپا به خاورمیانه بود. او از نزدیک شاهد فراز و نشیب روند این مذاکرات صلح و تصمیم های بازیگران اصلی آن بوده است. وی با تلویزیون یورونیوز درباره شخصیت آریل شارون گفتگویی انجام داده که در پی می آید.

یورونیوز: ارزیابی درباره شخصی بحث برانگیز مثل شارون کار ساده ای نبوده است ولی می خواهم از شما بپرسم که چگونه تصمیم های اخذ شده از سوی شارون در مورد جنگ و مباحث سیاسی، امروز اسرائیل را شکل داده است.

او چنانچه شما هم گفتید، چهره ای جنجالی بود که تاریخ با ناگفته هایی چون ماجرای صبرا و شتیلا درباره اش قضاوت خواهد کرد. هیچکس هرگز کشتار در آن اردوگاه های پناهجویان را در سپتامبر 1982 فراموش نخواهد کرد. همچنین، او همیشه با مذاکراتی که بابش پس از توافق اسلو گشوده شد موافق نبوده است. او همیشه در تلاش بود تا شهرک سازی ها را گسترش دهد، با بازدیدی مثل بازدید جنجالی اش از حرم الشریف [طرف مقابل را] تحریک کرد و انتفاضه دوم را سبب شد با این همه وقتی که به نخست وزیری رسید نرم تر شد و به سوی توافق صلح حرکت کرد.

یورونیوز: آیا مرگ وی می تواند به نوعی پایان یک دوره باشد؟ پایان نسلی از رهبران اسرائیل که در جنگ یاری رساندند؟.

امیدوارم. تاکنون کم و بیش همه نخست وزیران اسرائیل مجبور بوده اند که نخست از صفوف ارتش بگذرند. احساسی در همه جا وجود داشت که امنیت مهمترین چیز است و هنوز هم به طور قابل توجه ای این مساله سیاست اسرائیل است ولی این درست است که با مرگ شارون، یک دوره تازه می تواند آغاز شود.

یورونیوز: شارون پشت میز مذاکره چه طور بود؟.

در واقع او به نوعی، دو شخصیتی بود. وقتی که برای نخستین بار او را دیدم، مهربان بود. به یاد می آورم که مرا یکبار به مزرعه ای در نزدیکی غزه دعوت کرد و او بسیار آرام و مودب بود ولی وقتی که به مذاکره وارد شد، بسیار متغیر بود. کسی که همیشه تصمیمات خطیری می گرفت و در برخی موضوعات هم تصمیمات فوق العاده ای اخذ می کرد.

یورونیوز: شارون به عنوان بانی جنبش شهرک سازی در نظر گرفته شده است ولی به عنوان یک نخست وزیر در یک چرخش جالب و با عقب نشینی از غزه در سال 2005 نشان داد که شهرک سازی ها روندی برگشت ناپذیر نبوده است. آیا این بزرگترین تضاد یا حرکتی راهبردی بوده است؟

این درباره بسیاری از چهره های شاخص سیاست اسرائیل روی داده است که وقتی مقام مهمی در دولت کسب می کنند، در تلاش برای یافتن راه حل هایی بر می آیند. این موضوع درباره اسحاق رابین و حتی گولدا مایر و بن گوریان هم صادق بود. شارون هم برای یافتن راه حل هایی تلاش کرد ولی این درست است که احتمالا نه به بهترین شیوه ممکن؛ چراکه او همیشه از دست دادن با عرفات خودداری می کرد. خودداری اش از مذاکره برای متعهد ساختن و دست یافتن به هر توافقی ضربه ای به تمامی تصمیماتش بود، حتی تصمیمات خوبی مثل عقب نشینی از غزه که اقدامی یکطرفه بود. توافقی با حکومت خودگردان فلسطین وجود نداشت. همیشه فاصله ای وجود داشت و شک باقی ماند که شارون برنامه ای برای امضای توافق نهایی را داشت یا تشکیل یک دولت فلسطینی را در کنار اسرائیل و در صلح، آرزو می کرد.

هم‌رسانی این مطلبنظرها

مطالب مرتبط

دیوان بین‌المللی دادگستری به اسرائیل دستور داد تا گذرگاه‌های بیشتری برای کمک به نوار غزه باز کند

ادعای «نسل‌کشی» علیه اسرائیل؛ گزارشگر سازمان ملل: با تهدیدهایی روبرو بودم

حمله موشکی حزب‌الله به اسرائیل یک کشته برجای گذاشت