در جریان جنگ ۱۲روزه بر ضد تاسیسات هسته‌ای و موشکی ایران، تانکرهای سوخت‌رسان اسرائیلی نقشی حیاتی ایفا کردند و با انجام صدها مأموریت سوخت‌گیری هوایی، امکان حمله جنگنده‌ها به اهدافی در بیش از ۲ هزار کیلومتری خاک اسرائیل را فراهم ساختند.
آگهی
این در حالی است که با بازنشستگی تدریجی این ناوگان قدیمی و لزوم نوسازی سریع توان سوخت‌رسانی، در هفته‌های اخیر بحثی جدی در میان وزارت دفاع و صنایع دفاعی اسرائل جریان داشته است: آیا باید به تانکرهای آمریکایی متکی بود یا توان داخلی را تقویت کرد؟
در حالی که نیروی هوایی اسرائیل به دنبال خرید تانکرهای کی‌سی-۴۶ ساخت آمریکا است، صنایع هوافضای اسرائیل تلاش دارد تا نقش خود را در این برنامه ایفا کند و با تبدیل هواپیماهای بوئینگ ۷۶۷، تانکرهای سوخت‌گیری را در داخل خود آن کشور تولید کند.
این بحث اکنون به تقابل میان استقلال عملیاتی و حمایت از صنعت داخلی از یک سو، و فوریت راهبردی و الزامات کمک‌های خارجی از سوی دیگر تبدیل شده است.
نیروی هوایی اسرائیل پس از عملیات‌های گسترده‌ای مانند حمله ۱۲روزه به ایران، خواهان نوسازی سریع ناوگان سوخت‌رسان هوایی خود است.
در این عملیات، تانکرهای قدیمی «رام» که نسخه‌های تغییر یافته بوئینگ ۷۰۷ هستند، نقش کلیدی در سوخت‌رسانی به جنگنده‌ها در فواصل بیش از ۲ هزار کیلومتری ایفا کردند. اما این ناوگان در حال بازنشست شدن است.
سه سال پیش، اسرائیل قراردادی به ارزش تقریبی ۹۳۰ میلیون دلار برای خرید ۴ فروند کی‌سی-۴۶ پگاسوس با شرکت بوئینگ امضا کرد.
اولین هواپیما از این مجموعه در نیمه اول سال ۲۰۲۶ تحویل خواهد شد. در مجموع اسرائیل مجوز خرید تا ۸ فروند را دارد و اکنون وزارت دفاع و نیروی هوایی به دنبال افزایش ناوگان به ۱۲ هواپیما هستند.
با این حال صنایع هوافضای اسرائیل نگران است که واگذاری کامل این حوزه به بوئینگ، منجر به حذف کامل آن از حوزه سوخت‌گیری هوایی شود.
این شرکت دهه‌هاست که هواپیماهای «رام» را طراحی، اصلاح و نگهداری می‌کند و هشدار داده است که حذف آن، به معنای از دست رفتن یک توان راهبردی ملی خواهد بود.
دو هفته پیش یسرائیل کاتس، وزیر دفاع اسرائیل، از تأسیسات صنایع هوافضای اسرائیل بازدید کرد و در جلسه‌ای با مدیران ارشد، طرح جایگزین این شرکت برای تأمین بخشی از ناوگان جدید بررسی شد.
این در حالی است که زیرساخت‌های لازم برای ورود کی‌سی-۴۶ها در پایگاه نواتیم توسط نیروهای آمریکایی در حال ساخت است.
رقابت داخلی یا بودجه خارجی؟
مزیت کلیدی کی‌سی-۴۶ ها این است که با استفاده از بسته کمک نظامی سالانه ۳.۸ میلیارد دلاری آمریکا خریداری شده و باید از صنایع دفاعی آمریکا تهیه شوند.
در مقابل، طرح صنایع هوافضای اسرائیل نیازمند تأمین مالی از بودجه داخلی اسرائیل است؛ بودجه‌ای که هم‌اکنون نیز تحت فشار پروژه‌های متعدد تسلیحاتی قرار دارد.
با این حال، کارشناسان هوافضای اسرائیل معتقدند که هواپیماهای تبدیل‌شده ۷۶۷ این شرکت عملکردی برابر با کی‌سی-۴۶ دارند، و از آنجا که پلتفرم کی‌سی-۴۶ بر پایه بوئینگ ۷۶۷ ساخته شده، نیازی به ایجاد زیرساخت‌های تعمیر و نگهداری جدید نخواهد بود.
جالب آنکه هواپیمای رسمی دولتی اسرائیل، موسوم به «بال صهیون»، نیز یک بوئینگ ۷۶۷ است که توسط صنایع هوافضای اسرائیل از شرکت کانتاس خریداری و به هواپیمای تشریفات تبدیل شد.
به کانال تلگرام یورونیوز فارسی بپیوندید
آزمون سیاست «استقلال تولید دفاعی»
طرح صنایع هوافضای اسرائیل اکنون وزارت دفاع این کشور را وادار کرده تا مرزهای سیاست «استقلال تولید داخلی» را که توسط مدیرکل سابق وزارت دفاع، ایال زامیر، پی‌ریزی شده بود مشخص کند.
در چارچوب این سیاست، قراردادهایی به ارزش میلیاردها شِکِل به صنایع نظامی داخلی از جمله کشتی‌سازی‌های اسرائیلی واگذار شده‌اند.
نگاه به آینده: پروژه‌های فضایی
هفته گذشته، صنایع هوافضای اسرائیل با موفقیت ماهواره ملی مخابراتی «درور-۱» را با موشک شرکت اسپیس‌اکس به فضا پرتاب کرد. این پروژه که حدود ۲۰۰ میلیون دلار ارزش دارد، با بودجه دولتی توسعه یافته است.
بر اساس توصیه یک کمیته دولتی، اسرائیل باید هر پنج سال یک‌بار یک ماهواره ملی جدید تهیه کند تا توان رقابتی خود را در بازار حفظ کند. انتظار می‌رود بحث درباره «درور-۲» به‌زودی آغاز شود.