نتایج یک پژوهش تازه نشان می‌دهد تمدن‌های بیگانه می‌توانند با بهره‌گیری از نشانه‌هایی که توسط انسان‌ها به صورت ناخواسته به فضا ارسال می‌شود، رد حیات را در کره زمین بگیرند.
آگهی
به عبارت دیگر آن‌چه موجودات هوشمند فرازمینی احتمالی را قادر به شناسایی فعالیت‌های انسانی می‌کند نه سامانه‌های فعال در زمینه ارسال سیگنال به تمدن‌های بیگانه، که سیستم‌های رادار کنترل ترافیک هوایی در فرودگاه‌ها است.
یافته‌های این پژوهش که در نشست سالانه انجمن سلطنتی اخترشناسی بریتانیا ارائه شده نشان می‌دهد قوی‌ترین امواج رادیویی که از زمین به فضا منتشر می‌شوند مربوط به رادارهای فرودگاهی هستند و نه تلویزیون، اینترنت یا تماس‌های موبایلی.
دکتر آلفردو کارپینتی، کارشناس فضا، در این باره می‌گوید: «اولین مواجهه احتمالی تمدن‌های بیگانه ممکن است امواج راداری‌ای باشد که از فرودگاه‌ها منتشر می‌شوند.»
طبق محاسبات، فرودگاه‌هایی که مجهز به رادار هستند سیگنال‌هایی با قدرتی معادل ۲ در ۱۰ به توان ۱۵ وات به فضا می‌فرستند.
اگر تمدنی بیگانه، با تلسکوپی مانند گرین‌بانک آمریکا در فاصله‌ای کمتر از ۲۰۰ سال نوری مستقر باشد، احتمالا این سیگنال‌ها را دریافت می‌کند.
رادارهای نظامی؛ چراغ‌قوه‌هایی در تاریکی کیهانی
در کنار رادارهای غیرنظامی، رادارهای نظامی اهمیت ویژه‌ای دارند چراکه الگوهای پرتو آن‌ها متمرکز است.
این نوع سیگنال‌ها گرچه تنها ۵٪ از کل توان سیگنال‌ها را تشکیل می‌دهند، اما ویژگی‌های آن‌ها به‌قدری مصنوعی است که می‌تواند توسط موجودات هوشمند فضایی قابل تشخیص باشد.
آیا بیگانگان می‌توانند صدای ما را بشنوند؟
رامیرو کیس سایدی، پژوهشگر اصلی این مطالعه از دانشگاه منچستر، در این باره می‌گوید: «تمدن‌ها ممکن است بدون آن‌که بخواهند، سیگنال‌هایی منتشر کنند. ما اینجا در زمین فناوری‌هایی داریم که به‌طور مداوم امواج رادیویی تولید می‌کنند. سؤال ما این است: آیا تمدنی با توان رادیویی مشابه، می‌تواند این سیگنال‌ها را تشخیص دهد؟»
پژوهش‌های قبلی نشان داده‌اند که حتی برج‌های مخابراتی تلفن همراه ممکن است تا فاصله ۱۰ سال نوری قابل شناسایی باشند و حالا مشخص شده که رادارهای فرودگاهی می‌توانند تا ۲۰ برابر بیشتر در کیهان نفوذ کنند.
در این مطالعه، محققان شبیه‌سازی‌هایی انجام داده‌اند تا ببینند این سیگنال‌ها چگونه از سمت زمین به ستارگان نزدیک حرکت می‌کنند. چرا که تراکم فرودگاه‌ها در سطح زمین یکنواخت نیست و شدت این انتشارات رادیویی از جهت‌های مختلف متفاوت خواهد بود.
نزدیک‌ترین ستاره به منظومه شمسی، پروکسیما قنطورس، در فاصله ۴٫۲ سال نوری قرار دارد.
هرچند ۲۰۰ سال نوری در مقیاس کهکشانی فاصله‌ی زیادی نیست (راه شیری بیش از ۱۰۰ هزار سال نوری پهنا دارد)، اما در همین حجم بیش از ۱۲۰ هزار ستاره وجود دارد که ممکن است میزبان سامانه‌های هوشمند باشند.
به کانال تلگرام یورونیوز فارسی بپیوندید
دکتر سایدی می‌گوید: «علم جست‌وجوی هوش فرازمینی از فناوری به عنوان نماینده‌ای برای تشخیص هوش استفاده می‌کند. اگر موجودات هوشمند دیگری در جهان وجود داشته باشند، این سیگنال‌های راداری ممکن است اولین چیزی باشند که از ما دریافت می‌کنند.»
یافته‌های تازه در نشست سالانه انجمن ملی اخترشناسی بریتانیا که از ۷ تا ۱۱ ژوئیه ۲۰۲۵ برگزار می‌شود، ارائه شده است.