فنلاند ممکن است به زودی به نخستین کشوری تبدیل شود که روشی دائمی برای ذخیره سوخت مصرف‌شده هسته‌ای از طریق دفن آن در تونل‌های عمیق زیرزمینی پیدا می‌کند.
آگهی
دولت ایالات متحده آمریکا چندین دهه است که با مشکل فزاینده عدم اختصاص یک محل دائمی برای دفع سوخت مصرف‌شده هسته‌ای مواجه بوده است.
اما فنلاند به زودی اولین کشوری خواهد بود که چنین مکانی را در اختیار خواهد داشت.
شرکت سهامی پازیفا متعلق به دو شرکت هسته‌ای فنلاندی، در آستانه شروع رسمی عملیات در اولین سایت دائمی دفن زیرزمینی سوخت مصرف‌شده هسته‌ای در جهان است.
پازیفا از سال ۲۰۰۴ روی این سایت که در سواحل غربی فنلاند واقع شده است کار می‌کند و امیدوار است که کمتر از یک سال دیگر عملیات دفع دائمی را آغاز کند.
راه‌حل نهایی برای دفن زباله‌های هسته‌ای
پاسی توهیمیا، مدیر اروابط عمومی شرکت پازیفا گفت: «ما یک راه‌حل داریم. دفن نهایی سوخت مصرف‌شده هسته‌ای، بخشی گم‌شده در استفاده پایدار از انرژی هسته‌ای بوده است.»
به اینستاگرام یورونیوز فارسی بپیوندید
در همین حال، دیوان عالی ایالات متحده نیز اوایل این ماه، در پرونده شکایت مربوط به تصمیم دولت فدرال برای راه‌اندازی یک تأسیسات ذخیرهسازی موقت سوخت مصرف‌شده هسته‌ای در تگزاس، استدلال‌های طرفین را شنید.
این شکایت بر روی یک موضوع حساس تأکید دارد و آن این است که چرا ذخیرهسازی زباله‌های هسته‌ای در عمق کوه یوکا در نوادا - که تنها سایت ذخیرهسازی دائمی در ایالات متحده با مجوز قانون فدرال است - سال‌ها است که متوقف شده است.
انجمن جهانی انرژی هسته‌ای برآورد می‌کند که مقدار سوخت مصرف‌شده هسته‌ای در ایالات متحده در حال حاضر تنها نیمی از یک زمین فوتبال را پر می‌کند. اما با افزایش تقاضا برای برق، صنعت هسته‌ای در حال گذراندن دوره‌ای از رنسانس است، به طوری که شرکت‌ها میلیاردها دلار سرمایه‌گذاری کرده و قصد دارند نیروگاه‌های تعطیل‌شده در ایالات متحده را دوباره راه‌اندازی کنند.
طرح ذخیرهسازی پازیفا چگونه عمل می‌کند؟
موانع ذخیرهسازی دائمی زباله‌های هسته‌ای بیشتر به مسائل برنامه‌ریزی و سیاسی مربوط می‌شود تا مسائل فنی. شاید ده‌ها سال طول بکشد تا مطالعه و ساخت تأسیسات ذخیرهسازی دائمی زباله‌های هسته‌ای عملی شوند.
به گفته آقای توهیمیا، پازیفا در محل دفن خود، مجموعه‌ای از تونل‌ها را حفاری کرده است که در مجموع ۱۰ کیلومتر طول دارند. طرح این شرکت این است که گلوله‌های سوخت مصرف‌شده را در میله‌هایی قرار دهد که در داخل محفظه‌های آهنی و مسی نگهداری می‌شوند.
این محفظه‌ها سپس صدها متر زیر زمین ذخیره شده و با خاک بنتونیت فشرده احاطه می‌شوند. بنتونیت نوعی خاک است که هنگام تماس با رطوبت متورم می‌شود و در واقع ناحیه اطراف کانتینرها را سفت می‌کند. سپس تونل‌ها پر می‌شوند.
آقای توهیمیا گفت: «مهم‌ترین نکته این است که آن را به‌طور ایمن ایزوله کنیم.»
ذخیرهسازی موقت زباله‌های هسته‌ای در ایالات متحده
طبق اعلام کمیسیون ساماندهی هسته‌ای ایالات متحده آمریکا، در حال حاضر، سوخت هسته‌ای مصرف‌شده در این کشور می‌تواند به طور موقت در استخرهای ویژه یا در بشکه‌های خشک در سایت‌های نیروگاه‌های هسته‌ای ذخیره شود.
سوخت مصرف‌شده هسته‌ای همچنین می‌تواند در سایت‌های ذخیرهسازی مستقل نگهداری شود؛ البته به شرطی که توسط این کمیسیون مجاز شده باشد. یکی از مسائل مورد بررسی در پرونده‌ای که به دیوان عالی ایالات متحده ارجاع شده دقیقا مربوط به همین موضوع است.
با این حال، ذخیرهسازی موقت هزینه زیادی دارد. دولت فدرال در حال حاضر صدها میلیون دلار در سال برای ذخیرهسازی موقت سوخت مصرف‌شده پرداخت می‌کند.
آینده ذخیرهسازی دائمی زباله‌های هسته‌ای
در فنلاند، که بیش از ۴۰ درصد از برق خود را از انرژی هسته‌ای تأمین می‌کند، شرکت پازیفا در حال حاضر در حال انجام آزمایش عملیاتی با استفاده از عناصر پرکننده است.
کشورهای دیگری نیز در حال پیروی از مدل فنلاند برای ذخیرهسازی دائمی سوخت هسته‌ای هستند. بر اساس گزارش «انجمن جهانی هسته‌ای»، فرانسه، سوئد و سوئیس سایت‌هایی را برای پروژه‌های برنامه‌ریزی‌شده خود انتخاب کرده‌اند. علاوه بر این، پروژه‌های مشابهی در چین، کانادا، آلمان، مجارستان، بریتانیا و ژاپن پیشنهاد شده‌اند.
در ایالات متحده نیز بحث‌هایی پیرامون احیای برنامه ذخیرهسازی در کوه یوکا مطرح شده است. سال گذشته، برخی از قانون‌گذاران هر دو جناح سیاسی از ایده بازنگری در این طرح حمایت کردند، که می‌تواند گام مهمی در جهت حل بحران مدیریت پسماندهای هسته‌ای در آمریکا باشد.