دیوار برلین چگونه فروریخت؟

آگهی

۴ نوامبر ۱۹۸۹ مصادف است با اعلام درخواست اصلاح دموکراتیک توسط جمعی از روشنفکران آلمان شرقی، درخواستی که به وقوع تظاهراتی عظیم و سرانجام سقوط دیوار برلین انجامید.

پیش از آغاز نوامبر آن سال در حالی آغاز شد که روز به روز بر شمار شهروندانی که به دولت ورشکسته از نظر سیاسی و اقتصادی پشت می‌کردند، افزوده می‌شد. هزاران نفر لایپزیگ را به صحنه طرح خواست حق مسافرت بدون محدودیت و ابراز عقیده آزاد بدل کردند.

اریش هونکر، قدرتمندترین مرد آلمان شرقی در ماه اکتبر و با هدف فرونشاندن خشم عمومی از سمت خود به عنوان رئیس حزب کمونیست استعفاء کرد.

با این وجود، در روز ۴ نوامبر برلین شرقی به مرکز تجمع هزاران هنرمند، نویسنده و روشنفکر آلمان شرقی در اعتراض به محدودیت‌های حکومتی علیه آزادی بیان و عقیده، بدل شد. به سرعت الكساندرپلاتز در مرکز پایتخت آلمان شرقی، شاهد برگزاری بزرگترین تظاهرات ضد دولتی در تاریخ این کشور شد و چند روز بعد نفس حکومت را گرفت.

حکومتی که در روز اول نوامبر و در کمال ناباوری درخوست‌کنندگان برگزاری این تجمع، مجوز برگزاری آن را صادر کرده بود. مطابق برخی برآوردها حدود ۱ میلیون نفر در این تجمع شرکت کردند و در جریان آن ۲۰ نفر از برجسته‌ترین روشنفکران، نویسندگان و هنرمندان آلمان شرقی برای مردم سخنرانی کردند و با نکوهش حکومت استبدادی خواستار اصلاح ساختار سیاسی و اقتصادی این کشور شدند.

در کمال تعجب همگان، اعضای ارشد حزب حاکم سوسیالیست برای آشنایی با خواست‌های معترضان به صحنه آمدند و با وجود حضور نیروهای امنیتی در امتداد دیوار برلین تظاهرات همچنان صلح آمیز باقی ماند و به صورت زنده از تلویزیون دولتی به سراسر جهان مخابره شد.

پنج روز بعد و در ۹ نوامبر سال ۱۹۸۹، دولت آلمان شرقی به خواسته‌های تظاهرکنندگان پاسخ مثبت داد و اجازه مسافرت آزادانه شهروندان را صادر کرد، اقدامی که به تخریب دیوار برلین منجر شد.

**بیشتر بخوانید: **رونالد ریگان: آقای گورباچف، درها را باز کن