ترس آورگان سوری از تبعید اجباری و ابدی

آگهی

سوریه پس از فلسطین بیشترین تعداد آوارگان و پناهجویان را در دنیا دارد. چهار سال جنگ داخلی حدود نیمی از جمعیت این کشور را از خانه و کاشانه خود آواره کرده است.

اردوگاه پر از چادر سوری ها در زعتری اردن، پس از گذشت چند سال کم و بیش به شهری تبدیل شده است و بسیاری از آوارگان امید به بازگشت به کشور خود را از دست داده اند.

اندرو هارپر، نماینده کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد در اردن می گوید:«چهار سال پس از بحران سوریه شاهد صدها هزار آوره سوری هستیم که برخلاف زمانی که برای اولین بار از مرز می گذشتند، احتمالا نخواهند توانست به این زودی ها به خانه هایشان برگردند.»

بیش از۲۰ بنیاد و سازمان خیریه و بشردوستانه روز پنجشنبه با انتشار گزارشی، شورای امنیت سازمان ملل متحد و قدرت های جهانی را بدلیل آنچه که آن را شکست در مهار بحران جنگ چهار ساله سوریه و رها کردن غیرنظامیان سوری به حال خود خواندند، آماج انتقاد شدید قرار دادند.

محمد عمری، یکی از آوارگان سوری در اردن می گوید: «چهار سال است ما از جامعه بین الملل بخاطر پیدا نکردن راه حلی برای جنگ سوریه سرخورده ایم. تکرار این وضعیت در مورد آوراگان نیز ما را بدبین و ناامید کرده است. ترسمان از این است که شرایط ما هم مثل شرایطِ فلسطینیان در اردوگاه های کشورهای همسایه شود.»

شماری که خوش شانس بوده و از جنگ داخلی سوریه جان بدر برده اند، چادرهایشان را در اردوگاه ها به آلونک یا خانه ای کوچک از آجر و آهن و البته ترس، تبدیل کرده اند؛ ترس از باز نگشتن به وطنی که سوریه نام دارد.

جنگ داخلی سوریه بیش از ۲۲۰ هزار کشته بر جای گذاشته و حدود ۱۰ میلیون نفر از جمعیت این کشور را مجبور به ترک خانه و کاشانۀ خود کرده است.

تعداد کودکان نیازمند به ۵.۶ میلیون نفر افزایش و شاخص امید به زندگی سوری ها نیز به تنها ۲۰ سال تقلیل یافته است.