ارتش اسرائیل روز پنج‌شنبه ۲ ژانویه ۲۰۲۵ میلادی برای اولین بار اطلاعات قابل توجهی را درباره حمله ۸ سپتامبر نیروهای این کشور به تأسیسات زیرزمینی تولید موشکهای ایرانی در نزدیکی شهر «مصیاف» سوریه منتشر کرد.
آگهی
این تاسیسات حاوی تجهیزات لازم برای ساخت موشک‌ها و راکت‌هایی مانند ام-۶۰۰ با برد ۳۰۰-۲۵۰ کیلومتر، ام-۳۰۲ با برد ۱۳۰ کیلومتر؛ ام-۲۲۰ با برد ۷۰ کیلومتر؛ ام-۱۲۲ با برد ۴۰ کیلومتر بود.
هدف این عملیات پیچیده که در آخرین ماه‌های حکومت بشار اسد بر سوریه انجام شد، این بود که ایران، حزب‌الله لبنان و شبه‌نظامیان ایرانی حاضر در سوریه دیگر نتوانند سالانه بین ۱۰۰ تا ۳۰۰ موشک دوربرد را در نزدیکی مرز سوریه با اسرائیل تولید کنند.
با این وجود این عملیات پیچیده، بدون درهم شکستن پدافند هوایی سوریه قابل اجرا نبود؛ آنهم در حالی که منطقه اطراف تاسیسات «مصیاف» یک منطقه ممنوعه برای هواپیماهای اسرائیلی محسوب می‌شد.
یکی از جنبه‌های غیر قابل توضیح عملیات نیروی هوایی اسرائیل و واحد ویژه آن موسوم به «شلداگ» در ۸ سپتامبر، نحوه نفوذ نیروی هوایی اسرائیل به حریم هوایی سوریه در این منطقه، در هم شکستن پدافند هوایی آنها و انتقال شمار قابل توجهی نیروی اسرائیلی به منطقه‌ای به وسعت ۲۰۰ کیلومتر است.
علاوه بر این، چگونگی فراهم آوردن پشتیبانی هوایی مناسب برای جلوگیری از مداخله سایر نیروهای سوری که در آن نزدیکی بودند، یک نکته کلیدی محسوب می‌شد.
اجرای چند عملیات فرعی
«جروزالم پست» بر اساس اطلاعات فاش شده در روز پنج‌شنبه از سوی ارتش اسرائیل، می‌نویسد که نیروی هوایی اسرائیل با نزدیک شدن به زمان این عملیات، چند عملیات فرعی را برای کاهش قابلیت‌های دفاع هوایی سوریه در این منطقه آغاز کرده است.
در آن زمان، ارتش سوریه هنوز نمی‌دانست که یک حمله جزئی به یک رادار یا سایر اجزای پدافند هوایی، در واقع بخشی از یک برنامه بزرگتر اسرائیل برای هدف گرفتن تأسیسات «مصیاف» است.
همه این عملیات نیز با آگاهی از این موضوع انجام شد که سوریه دارای پنج سیستم دفاع هوایی بزرگ است که می‌تواند هواپیماها و نیروهای اسرائیلی را که سعی در نزدیکی به این سیستم‌ها داشتند، هدف قرار دهد.
در آن زمان، سامانه‌های پدافند هوایی سوریه در حماه، حمص، تارتاروس، بانیاس همچنین در نزدیکی تأسیسات «مصیاف» قرار داشتند و سایت تولید موشکهای ایرانی نیز با دهها رادار و سامانه پدافند هوایی، پس از دمشق دومین منطقه شدیدا حفاظت‌شده در سوریه محسوب می‌شد.
ارتش اسرائیل به ویژه نگران سامانه‌های پدافند هوایی SA-22 سوریه بود که سامانه‌ای نسبتاً پیشرفته محسوب می‌شد.
در جریان این عملیات، چهار هلیکوپتر یاسور و دو هلیکوپتر دیگر و دهها پهپاد همچنین چندین هواپیمای ترابری مشارکت داده شدند که وظیفه انتقال اقلام مختلف لجستیکی و مواد منفجره را داشتند و در مجموع حدود ۷۰ فروند انواع وسیله حمل و نقل هوایی استفاده شد.
بیشتر نیروها از سمت دریای مدیترانه به سوریه نزدیک شدند؛ عمدتاً از طریق لبنان و با پروازهای کوتاه و حدودا ۱۸ دقیقه‌ای.
ارتش اسرائیل هنگام انجام چنین عملیاتی باید به یک موضوع دیگر نیز می‌اندیشید؛ یعنی روسیه که در آن زمان از متحدان اصلی بشار اسد محسوب بود و پایگاههایی در سوریه داشت.
اما سال‌هاست که میان اسرائیل و روسیه ارتباطات منظمی در موضوعات نظامی وجود دارد؛ اقدامی که حملات ارتش اسرائیل به اهداف سوریه بدون به خطر انداختن منافع روسیه در آنجا را ممکن می‌کند.