دریای مدیترانه بالاترین تراکم زباله‌های پلاستیکی در جهان را دارد و ۲۵۰ میلیارد قطعه پلاستیکی در آن رها شده‌اند.
آگهی
پلاستیک‌های رها شده در شمال شرق اقیانوس آرام یک مخلوط سوپ مانند (سوسپانسیون) از کیسه‌ها و بطری‌های ایجاد کرده‌اند که مساحت آن بزرگتر از فرانسه، آلمان و اسپانیا است.
زباله‌های پلاستیکی رها شده در طبیعت از ۴۰ سال گذشته تا امروز ۱۰۰ برابر شده‌اند.
این زباله‌ها به دلیل وجود جریان‌ها آبی چرخشی در ناحیه‌ای بین هاوایی و سرزمین‌های اصلی آمریکای شمالی گیر افتاده‌اند.
این جریان‌های چرخشی که به چرخاب (Gyre) معروف هستند، اکوسیستم‌های بزرگ کره زمین را در خود جای داده‌اند. به عنوان مثال چرخاب شمالی اقیانوس آرام بزرگترین اکوسیستم زمین است که از استوا تا قطب شمال گسترش یافته و حدود ۲۰ میلیون کیلومتر مربع مساحت دارد.
چهار چرخاب دیگر شامل چرخاب اقیانوس هند، چرخاب شمالی اقیانوس اطلس، چرخاب جنوبی اقیانوس اطلس و چرخاب جنوبی اقیانوس آرام نیز به محل تجمع زباله‌های پلاستیکی تبدیل شده‌اند.
این زباله‌ها روی سطح شناور هستند و حرکت کشتی‌ها را با مشکل روبرو می‌کنند اما در برخی نقاط نیز وارد اعماق آبها شده و بر روی محیط زیست اثر می‌گذارند.
بیشتر بخوانید:
- بررسی اثرات و تعامل ذرات ریزپلاستیک با آب سطح دریاها
- کمیسیون اروپا برنامه اروپای بدون پلاستیک را ارائه کرد
- ۱۵ کیلو پلاستیک از معده نهنگ مرده در اندونزی کشف شد
- بطری پلاستیکی بعد از ۴۷ سال صحیح و سالم در اقیانوس پیدا شد
ممکن است که موجودات دریایی پلاستیک‌های تجزیه شده را به اشتباه به جای غذا بخورند و این مساله می‌توانه به سیستم گوارش آنها آسیب شدیدی وارد کند.
همچنین وجود این زباله‌ها سبب تکثیر حشرانی مانند آبپیما (Halobates) می‌شود. این حشرات بر روی پلاستیک‌هایی که روی سطح آب قرار دارند تخم‌گذاری کرده و جمعیتی فراتر از توان زیستی ممکن در منطقه را شکل می‌دهند.
گرچه این حشرات می‌توانند منبع غذایی اضافه‌ای برای خرچنگ‌ها، ماهی‌ها و حیوانات کوچک دریایی محسوب شوند اما همزمان از پلانکتون (جلبک‌ها، گیاهان و جانواران کوچک که در سطح آب شناور هستند) و تخم ماهی‌ها تغذیه کرده و اکوسیستم رو بر هم بزنند.
دریای مدیترانه بالاترین تراکم زباله‌های پلاستیکی را در جهان دارد و ۲۵۰ میلیارد قطعه پلاستیکی در آن رها شده‌اند.
مدیترانه یک دریای نیمه بسته است و ارتباط آن با اقیانوس محدود است، به همین دلیل آب‌های آن تقریبا هر ۹۰ سال یک بار تجدید می‌شوند. این در حالی است که تجزیه برخی از پلاستیک‌ها بیش از صد سال طول می‌کشد.