زمانی که سپ بلاتر در بیست و نهم ماه مه گذشته برای بار پنجم به ریاست فیفا انتخاب شد هرگز تصور نمی کرد چه سرنوشتی در انتظارش است. او فکر می کرد به
آگهی
زمانی که سپ بلاتر در بیست و نهم ماه مه گذشته برای بار پنجم به ریاست فیفا انتخاب شد هرگز تصور نمی کرد چه سرنوشتی در انتظارش است. او فکر می کرد به افتخاری دیگر نائل شده اما به یکباره با موج گسترده اتهام های فساد بر ضد قدرتمند ترین تشکیلات ورزشی جهان که ریاست آن بر عهده او بود، مواجه شد.
نخستین رسوایی در راس سران فیفا با اتهام فساد مالی و فرار مالیایی چاک بلازر عضو سابق کمیته اجرایی تشکیلات بین المللی فوتبال رقم خورد. بلازر که به دلیل ریش های خاص به بابا نوئل شهرت داشت بین سالهای ۱۹۹۰ تا ۲۰۱۱ دبیر کل کنفدراسیون فوتبال آمریکایی شمالی، آمریکایی مرکزی و حوزه کارائیب بود. او پس از آنکه از سوی دستگاه قوه قضایی آمریکا به پولشویی و فرار مالیاتی متهم شد، پذیرفت برای سبک تر شدن جرم اش خبرچین اف بی آی شود و به منظور فاش شدن آنچه در درون فیفا می گذرد با پلیس فدرال آمریکا همکاری کند.
در این میان متهم شدن ژروم والک دبیر کل فیفا و دست راست بلاتر که با تعلیق وی به دلیل فروش بلیط های جام جهانی ۲۰۱۴ در بازار آزاد همراه بود شوک دیگری به رئیس فیفا وارد کرد.
این اتهام البته در قبال رسوایی هایی که سپس برای روئسای فدراسیون های آمریکای جنوبی، آمریکای مرکزی و کارائیب رقم خورد ناچیز بود. جک وارنر، اوژنیو فیگواردو و دیگر رفقایشان متهم شدند در قبال اعطای حق پخش تلویزیونی میلیون ها یورو زیر میزی دریافت کرده اند.
اتهام های فساد تا جایی پیش رفت که حتی دامن فرانتس بکن بائر چهره سرشناس فوتبال آلمان را نیز گرفت. مورد اتهام واریز یک وجه شش میلیارد یورویی به فیفا تنها چند روز پیش از انتخاب کشورش به عنوان میزبان جام جهانی ۲۰۰۶ بود.
این مسئله سبب شد تا اعطای میزبانی جام جهانی به روسیه و قطر در سالهای ۲۰۱۸ و ۲۰۲۲ نیز با شک و تردیدهایی مواجه شود. اینکه چطور این دو کشور به کشورهایی نظیر انگلستان، استرالیا و آمریکا ترجیح داده شدند هنوز ابهام برانگیز است. تحقیقات در خصوص جزئیات این پرونده همچنان ادامه دارد.