دیدار با محلی‌ها در دبی؛ سوارکار زنی که رویای کودکی‌اش را بازیافت
نظرها
ناتالی لنکستر، ورزشکار بریتانیایی الاصل سوارکاری نمایشی یا درساژ است که در بازیهای آسیایی ۲۰۲۲ برای تیم ملی امارت به میدان خواهد رفت. ناتالی از کودکی به‌همراه مادربزرگش که سوارکار درساژ بود عشق به اسبها را آموخت. او خود می‌گوید: «وقتی یکبار با اسب ارتباط برقرارکنید این احساس با شما می‌ماند».
اما چندسالی که گذشت ناتالی روی تحصیل متمرکز شد و سوارکاری برایش به‌شکل سرگرمی باقی ماند. تا وقتی در سال ۲۰۱۰ به دُبی رفت. خودش می‌گوید: «سواکاری همیشه مرا مجذوب خودش می‌کرد. هروقت یک برنامهٔ تلویزیونی دراین‌باره می‌دیدم محال بود شوروشوقی پیدا نکنم.»
بنابراین در سال ۲۰۱۴ نخستین اسبش را در دُبی پیدا کرد که یک اسب مسابقه بود و ناتالی به یاری‌اش توانست از نو وارد ورزش حرفه‌ای شود. او همزمان با شوهر آینده‌اش رشید آشنا شد که عضو تیم ملی پرش با اسب امارات بود و برندهٔ مدال نقرهٔ بازیهای آسیایی ۲۰۱۰.
ناتالی دربارهٔ همسرش و رابطه‌شان می‌گوید: «هرچند هر دو عشق‌وعلاقهٔ یکسانی به اسب داریم اما در رشته‌های مختلفی فعالیت می‌کنیم. ما حال‌وهوای مشترکی داریم و به‌نوعی همسفریم، بدون این‌که رقیب باشیم.»
ناتالی توانست با دو اسب آلی و ویوا وارد مسابقات درساژ امارات شود اما چالشی دیگر پیش رویش بود. او دربارهٔ این دوران می‌گوید: « مشغول تعلیم اسبها و تمرین خودم شده بودم که موقع معلوم شد شوهرم سرطان خون دارد و وضعیت بیماری‌اش مشخص نیست.»
او این دورهٔ نگرانی و بلاتکلیفی را به یمن کار با اسبها از سر گذراند، اسبهایی که به قول خودش به او «آرامش و انرژی مثبت» می‌دادند تا بتواند کنار همسرش با «نبرد هر روز روبه‌رو» شود. او می‌افزاید: «اینجا بود که به عمق رابطه‌ام با اسبها پی بردم. آنها واقعا با من ارتباط برقرار می‌کنند و به من ثبات می‌دهند.»
پس درمان موفقیت‌آمیز رشید، ناتالی به مسابقات برگشت و توانست با دو اسب «فرست دنس» و «اکو» جایگاه خودش را برای بازیهای آسیایی سال ۲۰۲۲ در تیم ملی امارات تثبیت کند.
او در انتها می‌گوید: «من با خوشحالی و افتخار دُبی را خانهٔ خودم می‌دانم. خوشحالم که در رشد درساژ اینجا سهمی دارم. و امیدوارم که بتوانم مایهٔ سربلندی همه باشم.»