رامش شوکلا یکی از برجسته‌ترین عکاسان در امارات عربی متحده است. او برخی از لحظات تاریخی این کشور را ثبت کرده و به‌نوعی عکاس دربار امارات به‌شمار می‌رود. شوکلای ۸۳ ساله پنج دهه تحول دبی را روی نگاتیو حک کرده است.
در دُبی عکسهای رامش را می‌توان همه‌جا دید، از درودیوار مترو تا موزهٔ اتحاد. مشهورترین عکسهای او امضای پیمان تشکیل این کشور را نشان می‌دهد.
شوکلا لحظهٔ معروف امضای پیمان اتحاد امارات را این طور به یاد می‌آورد: «شیخ زاید پشت میز بود و می‌خواست پیمان را امضا کند که من دیدمش و سریع دوربین را در آوردم. خیلی خوشحال بودم. بعد از همهٔ شیوخ امارات پشت سر هم عکس گرفتم و دستم می‌لرزید. بعد شیخ زاید نگاهش به من افتاد. یعنی بعد از سخنرانی نگاهی به من انداخت و لبخندی زد.»
او در سال ۱۹۶۵ به امارات رسید. آن موقع داروندارش ۵۵ روپیه پول بود و دوربین رولی‌کوردِ هدیهٔ پدرش. رامش، دست خالی از بمبی راه افتاد و دل به دریا زد تا برای خودش کسی بشود و بعد هم همسر و پسرش نیل دنبالش آمدند.
تارو، همسر رامش متخصص ظهور و ثبوت عکس بود و او در کارگاه خانگی‌شان عکس‌ها را چاپ می‌کرد.
نیل، پسر او می‌گوید: «آن موقع‌ها خانهٔ ما یک اتاق بیشتر نداشت، که حال و تاریک‌خانه و آشپزخانهٔ ما، همه در همان بود. ما دو دست ظرف داشتیم. در یکی مایع ظهور و ثبوت عکس می‌ریختیم و در آن یکی غذا می‌خوردیم. اگر ظرفی بوی مادهٔ شیمیایی می‌داد می‌فهمیدیم که مال غذا نیست.»
رامش هرگز عکسهای سلطنتی‌اش را برای پولشان نفروخت. او همیشه می‌خواست میراث و تاریخ ملت امارات را حفظ کند. کاری او هنوز هم به آن ادامه می‌دهد.
