قهرمان جوان گلف زنان: باید بتوانی دوباره به‌زمین برگردی

امی بولدن، گلف‌باز جوان اهل ولز، که در تور زنان اروپا بازی می‌کند،‌ به‌تازگی توانست نخستین قهرمانی خود را در مسابقات اوپن زنان در سوییس به ثبت برساند. او این روزها برای تورمنت شبانهٔ اومگا کلاسیک در دُبی به‌سر می‌برد.

یورونیوز به همین مناسبت گفتگویی را با این قهرمان جوان ترتیب داده که متن کامل آن را در زیر می‌خوانید.

یورونیوز: برای این گفتگو به باشگاه اومگای دوبی آمده‌ایم تا با قهرمان گلف زنان اِمی بولدن گفتگو کنیم. شما از تمرین بر می‌گردید، چطور بود؟

امی بولدن: واقعاً خوب است. تمرینات آمادگی خوب بوده، یک هفته‌ای می‌شود که اینجا هستم و خودم را برای هفتهٔ آینده آماده می‌کنم و واقعا از اینجا بودن لذت می‌برم.

یورونیوز: شما از ۱۳ سالگی به‌عنوان گلف‌باز آماتور کارنامهٔ درخشانی داشتید، ممکن است بگویید چطور وارد گلف حرفه‌ای شدید؟

امی: بله، اولین‌بار در ۱۳ سالگی به‌عنوان نمایندهٔ کشورم ولز بازی کردم. وقتی ۶ ساله بودم گلف را شروع کرده بودم. پدرم حرفه‌ای بود و خواهرم عضو باشگاه ملّی گلف ابوظبی. من هم ناچار گلف‌باز شدم و البته دوستش دارم، و خیلی خوش‌شانسم که می‌توانم دور دنیا بگردم.

یورونیوز: در ۲۱ سالگی به گلف حرفه‌ای پا گذاشتید. این انتقال چه حسی داشت؟

امی: خیلی راحت بود، چون همه‌چیز را در بازی‌های آماتوری یاد گرفته بودم و بعد هم وارد مسابقات انتخابی شدم. امتیاز کامل را نیاوردم، اما به چند مسابقهٔ آزاد دعوت شدم که پیروزی در آنها باعث شد کارت بازیکن حرفه‌ای را بگیرم. باورم نمی‌شود که شش فصل حرفه‌ای را تمام کرده‌ام.

یورونیوز: سال ۲۰۱۹ کمی اُفت داشتید. اما بعد با روحیهٔ خاصّ ولزی‌ها به صحنه برگشتید و توانستید قهرمان نخستین دورهٔ مسابقات اوپن زنان در سوییس بشوید.

امی: بله، پارسال تصمیم گرفتم در تور سیمِترای آمریکا بازی کنم.‌ راستش می‌خواستم کمی تجربهٔ بازی در آمریکا را پیدا کنم. برای همین مجوّز شرکت در مسابقاتِ زنان اروپا را از دست دادم و می‌بایست دوباره در مسابقات انتخابی شرکت می‌کردم که سخت بود ولی بالاخره توانستم کارت بازی‌ام را دوباره بگیرم. در دورهٔ قرنطینه‌، در بریتانیا کلّی تمرین کردم. دوست پسرم مربی من است و این خیلی کمک می‌کند.

یورونیوز: خانوادگی تمرین می‌کنید؟

امی: بله،‌ تمریناتم را مرتب در خانه ادامه دادم و چند هفته پیش به اوّلین قهرمانی‌ام رسیدم.

یورونیوز: چه احساسی داشت؟ آیا الان عادی شده؟

امی: بله، راستش، خیالم خیلی راحت شد. خیلی خوب بازی کردم و برنده شدم، اما از نظرِ خودم، بهترین عملکردم نبود. اینکه بفهمی می‌توانی قهرمان هم بشوی خیلی سازنده است، حتی اگر بهترین بازی ممکن را نکرده باشی. همیشه فکر می‌کردم هنگام اولین قهرمانی‌ام، همه‌چیزم بی‌نقص خواهد بود، اما گلف اینطوری نیست. یک هفته‌ای سرخوش بودم، اما باید بتوانی از این مرحله هم بگذری.

یورونیوز: فکر می‌کنید در این ورزش، اینکه بتوانید دوباره به میدان برگردید، یعنی این ذهنیّت که بتوانید بر موانع بیرونی غلبه کنید، چقدر مهم است؟

امی: قطعاً مهم است. الان در ورزش و در گلف، از این اتفاقات فراوان است. ببینید قهرمان مسابقات گلفِ بریتیش اوپنِ زنانِ امسال کی بود؟ سوفیا پوپوف، در حالی که خود او بعد از آسیب‌دیدگی‌، به فکر ترک ورزش افتاده بود. پس می‌بینید که باید برگشت‌پذیر بود، در این میدان باید سخت کار کرد.

یورونیوز: در ورزشی که به‌شکل سنتی مردانه بوده، زن بودن چه احساسی دارد؟

امی: در نوجوانی من تنها گلف‌باز زن باشگاه بودم، البته به استثنای خواهرانم. پس به‌نوعی با پسرها بزرگ شدم و راستش این به من کمک کرده،‌ و باعث شده بازی‌ام خیلی سریعتر رو بیاید، چون آنها خیلی بهتر بودند و توپ را خیلی دورتر می‌انداختند. من هم سعی داشتم به آنها برسم و این سازنده بود.

به توییتر یورونیوز فارسی بپیوندید

یورونیوز: فکر می‌کنید برابری جنسیتی در این ورزش دارد احیا می‌شود؟ از وقتی حرفه‌ای شده‌اید تغییری دیده‌اید؟

امی: بله، قطعاً. خیلی از باشگاه‌های بزرگ قبلا اجازه نمی‌دادند زنان اصلاً بازی کنند یا وارد باشگاه بشوند. اما الان می‌بینید که قوانین‌شان را عوض کرده‌اند، حتی قواعد لباس پوشیدن برای زنان هم به‌روز شده، پس در چند سال گذشته تغییر مهمی صورت گرفته است.

یورونیوز: تغییرات بزرگی هم در عربستان صورت گرفته، و می‌دانم که بعد از دُبی به آنجا می‌‌روید. دربارهٔ اینکه زنان برای اولین بار اجازه پیدا کرده‌اند گلف بازی کنند چه فکر می‌کنید؟ خبر مهمی است.

امی: بله، گلف یکی از اولین ورزش‌های حرفه‌ایِ بانوان در عربستان است، و این برایشان هیجان‌انگیز است. من سفیرِ گلفِ سعودی هستم و چندهفتهٔ آینده را نمایندهٔ‌ آنها خواهم بود. پیشتر هم چند باری به آنجا رفته‌ام و خیلی هم خوب بوده. ورزش گلفِ عربستان در حال شکوفایی است و برای دخترانش خوشحالم، چون می‌دانم که کلاس‌ها را دوست دارند.

یورونیوز: اکنون برای مسابقات موسوم به مهتاب، در باشگاه گلف امارات هستید، بازی در شب چه فرقی با بازی در روز دارد؟

امی: خیلی متفاوت است. پارسال، برای اولین بار در شب بازی کردم. اول هوا روشن است بعد نور کم‌کم می‌رود و نورافکن‌ها روشن می‌شوند. مرحلهٔ آخر احتمالا سخت‌ترین بخش کار است. اما به‌گمانم هیجان‌انگیز است. دیشب یک دور تمرینی در تاریکی بازی کردم. کمی طول می‌کشد تا عادت کنید. ولی جذاب است. رویدادی ورزشی متفاوتی است که همه تجربه‌اش را ندارند.

یورونیوز: گلف در دُبی مهم است. شما در بهترین زمین‌های دنیا بازی کرده‌اید، باشگاه‌های اینجا چطور است؟

امی: خب اینجا هوا خیلی خوب است که قطعاً نکتهٔ خیلی مهمی است. شرایط زمین‌های گلفِ اینجا هم عالی است. من اغلب در زمستان‌ها که نمی‌شود در بریتانیا تمرین کرد به اینجا می‌آیم، سفر به خاورمیانه و تمرین در اینجا را دوست دارم. جای ایده‌آلی است، و قطعاً بعد از کریسمس، بلافاصله به اینجا بر‌می‌گردم. خواهرم سالها اینجا بوده و من هم از ۱۵- ۱۶ سالگی به اینجا آمده‌ام.

یورونیوز: تأثیر کووید بر گلف چه بود؟

امی: وقتی بریتانیا برای اولین‌بار قرنطینه شد، خیلی سخت بود. نمی‌شد سرِ زمین رفت، اما به‌گمانم همه بیشترین استفاده را از این شرایط کردند. خیلی‌ها برای حیاط خانه چمن مصنوعی خریدند چون دلشان شدیداً برای زمین گلف تنگ شده بود. و به محض آنکه قرنطینه را برداشتند، آنقدر تمرین کردیم که وقت سرخاراندن نداشتیم. و اینها جزو نکات مثبت این وضعیت بود.

یورونیوز: بله،‌ خوب است که چنین تورنُمنت‌هایی با رعایت فاصله‌گذاری اجتماعی، زدن ماسک و ضدعفونی کردن فضاها برگزار می‌شود، نظر شما چیست؟

امی: قطعاً. می‌دانم که اکنون فکرِ سفر، خیلی‌ها را مضطرب می‌کند. ما برای بازی، همراه دیگران، خیلی سفر می‌کنیم. اما تمام تورنُمنت‌هایی که در آنها بازی می‌کنیم بسیار خوب برنامه‌ریزی شده، و برگزارکنندگان تمام تلاش‌ خود را کرده‌اند تا فاصلهٔ اجتماعی و زدنِ ماسک رعایت شود. هر هفته قبل از بازی هم از ما تست می‌گیرند، بنابراین می‌دانیم که ایمن هستیم.

یورونیوز: برای دختران جوانی که مایلند به‌شکل حرفه‌ای وارد گلف بشوند چه توصیه‌ای دارید؟

امی: اگر دارند این مصاحبه را می‌بینند،‌ شاهدند که من اینجا زیر آفتاب دُبی هستم، پس نیازی نیست چیز زیادی بگویم. ما خیلی خوش‌شانسیم که می‌توانیم دور دنیا بگردیم. خیلی خوب به ما می‌رسند. یادم هست که وقتِ بچگی، پدرم در سوزوسرما هم ما را سر تمرین می‌برد. اما به همهٔ تمرین‌ها و سختی‌کشیدن‌ها می‌ارزد. وقتی پایتان به مسابقات حرفه‌ای باز می‌شود احساس بی‌نظیری است.