امین، پدر حمیده هر روز او را از روستایی در ۷ کیلومتری نوآباد به مکتبخانه میبرد تا دخترش بتواند به تحصیل ادامه دهد. نوآباد از جمله معدود جاهایی است که هنوز بارقههایی از امید برای ادامه تحصیل دختران به چشم میخورد.
زمانی که طالبان در روستای نوآباد در مرکز افغانستان تسلط یافتند، درس خواندن در سطح مدارس متوسطه دخترانه ادامه یافت. برعکس بیشتر ولایتهایی که دختران بزرگتر از تحصیلات متوسطه محروم شدند.
درهای این مکتب که توسط یک نهاد مدنی راهاندازی شده همچنان به روی دانش آموزان نوجوان باز است.
مکتب نوآباد، توسط یک نهاد مدنی سوئدی به نام کمیته سوئدی برای افغانستان (SCA) اداره میشود، سازمانی که به مدت چهار دهه در این کشور فعال بوده است.
«طالبان به مدرسه آمدند و حجاب ما را دیدند و خوشحال رفتند»
فروزان، یکی از معلمان جوان، با اشاره به پوشش اسلامی دانشآموزان مدرسه به خبرگزاری فرانسه میگوید: «آنها (طالبان) آمدند و دانش آموزان و کلاسهای ما را دیدند و خوشحال شدند، چرا که همه ما پوشش اسلامی داشتیم.»
این ولایت در ولایت غزنی است، که طالبان مدتهاست بخشی از آن را کنترل میکنند و تا حد زیادی تحصیل دختران را در آن تحمل کردهاند.
«اگر درس نخوانم آرزوهایم خاکستر میشود»
مهدیه، شاگرد مدرسه است و میگوید: «اگر امارت اسلامی به من اجازه تحصیل بدهد، خیلی خوشحال خواهم شد. میتوانم تحصیلاتم را تمام کنم و به آرزوهایم برسم. اما اگر به من اجازه ندهند، تمام آرزوهای ما با خاک یکسان میشود.»
امین، پدر حمیده میگوید: «ما هفت کیلومتر با مدرسه فاصله داریم. در منطقه ما مدرسهای وجود ندارد. من او را با موتورسیکلت به مدرسه میبرم و با موتور سیکلت بر میگردانم. پروا ندارم از اینکه مدرسه چقدر دور باشد چرا که سخت کار میکنم تا دخترم چیزی بیاموزد. میخواهم معلم یا دکتر شود و بتواند به جامعه خدمت کند.»
«میخواهم دکتر یا معلم شوم و به جامعه خدمت کنم»
حمیده، شاگرد مدرسهای نوآباد میگوید: «میخواهم در آینده دکتر یا معلم شوم. میخواهم از پدرم بسیار قدردانی کنم. او مرا از کوبه در هفت کیلومتری اینجا به مدرسهای در نوآباد میآورد. در مدرسه محلی ما کلاسها صرفا تا کلاس ششم دایر است. کلاس ششم را که تمام کردم پدرم مرا به این مدرسه آورد، میخواهم در آینده به جامعه و به دولت خدمت کنم، میخواهم دکتر یا معلم شوم.»
پریگل رحیمی، معلم است و میگوید: «مشکل ما این است که امکانات مناسب نداریم. اینجا سرد است، دانشآموزان اینجا یخ میزنند. این خانه مال فرد دیگری است. برای مدرسه ساختمان مجزایی نداریم. مشکل دیگر اینکه ممکن است کتاب داشته باشیم اما برنامه درسی یا مواد آموزشی لازم برای نشان دادن کار به دانش آموزان را نداریم.»
اگرچه در چندین ولایت افغانستان، مقامهای محلی طالبان متقاعد شدهاند تا مدارس را به روی دختران بازگشایی کنند اما پس از روی کار آمدن آنها میلیونها دختر افغان نتوانستند به تحصیل خود ادامه دهند.