اپرای «بانوی ایتالیایی در الجزایر» اثر جواکینو روسینی در سالزبورگ در سالن اپرای «خانه موزارت» به روی صحنه رفته است.
اپرای «بانوی ایتالیایی در الجزایر» دومین اپرای جواکینو روسینی، آهنگساز ایتالیایی و اولین اثر او در سبک اپرا بوفا یا کمدی دراماتیک موزیکال است. این اثر در «فستیوال ویتسان سالزبورگ» به کارگردانی «موشه لیزر» و «پاتریس کوریه» و در سالن اپرای «خانه موزارت» به روی صحنه رفته است.
بارتولی: «بانوی ایتالیایی» عاشق کشف چیزهای جدید است
چیچلیا بارتولی، خواننده صدای متزو سوپرانو نقش دختر ایتالیایی را بازی کرده است. این اپرا داستان دختری به نام ایزابل است که در جستجوی عشق از ایتالیا به الجزایر سفر می کند. او در ایتالیا به دام رئیس یک باند مافیا میافتد. اما موفق می شود با دلربایی و زیرکی او را بفریبد.
چیچیلیا بارتولی در باره این نقش میگوید: «ایزابل زنی مصمم است که کشورش ایتالیا را ترک کند و سوار قایق می شود. این زن دوست دارد چیزهای جدید یاد بگیرد، فرهنگهای جدید و غذاهای تازه را بشناسد و با کسانی آشنا شود که به زبان خارجی صحبت میکنند. در او شوق و عطش کشف چیزهای جدید وجود دارد.»
در میزانسن مشترک «موشه لیزر» و «پاتریس کوریه» شوخ و شنگی «بانوی ایتالیایی در الجزایر» به اوج خود میرسد.
موشه لیزر، کارگردان بلژیکی میگوید: «چیچیلیا بارتولی عاشق تئاتر است، عاشق این است که گریم شود و لباسهای مختلف بپوشد و نقشهای مختلف بازی کند. او حتی می تواند در نقش مرد ظاهر شود صورتش را اصلاح کند. مثل میمون از درخت بالا برود، نقش مادر را بازی کند. او عاشق تئاتر است.»
بیشتر بخوانید:
«موشه لیزر» اهل بلژیک و «پاتریس کوریه»، فرانسوی از سال ۱۹۸۳ میلادی با هم کار می کنند و همکاریشان را در «اپرای ملی لیون» و با «اپرای رویای شب نیمه تابستان» ساخته بربنجامین بریتن آهنگساز، نوازنده پیانو و رهبر ارکستر بریتانیایی قرن نوزدهم شروع کردند.
به کانال تلگرام یورونیوز فارسی بپیونید
«زنان در آثار روسینی باهوش و زیرک هستند»
«موشه لیزر» میگوید: «زنان در آثار روسینی، شخصیتهای فوق العاده ای داشتند: اغلب جنگجو، قوی، زرنگ و باهوش و زیرک بودند. برابری زن و مرد در لیبرتوی این اپرا آشکار است.»
او میافزاید: «در کمدی، جایی برای دوئت عاشقانه نیست چون عشق مهم نیست، رو راست بگوییم، چیزی که مهم است میل جنسی است و همین است که بیننده را به خنده می اندازد.»
از نظر پاتریس کوریه، کارگردان فرانسوی، موسیقی این اپرا سرشار از زندگی است. او میگوید: «روسینی در «اپرای بانوی ایتالیایی در الجزایر» شما را به خنده وامی دارد، موسیقی آن زنده است و نیرو و انرژی زندگی را به شما منتقل می کند.»
بانوی ایتالیایی در فستیوال سالزبورگ و در سالن نمایش «خانه موزارت» همین شور و انرژی را به تماشاچی منتقل می کند، روسینی آهنگساز مورد علاقه چیچلیا بارتولی نیز هست. او میگوید: «دختر ایتالیایی در الجزایر» سرشار از جنون است، لحظاتی از بلبشو و دیوانگی مطلق، که همه [بازیگران و خوانندهها] روی صحنه دیوانه میشوند. همین دیوانگی ما مجذوب میکند. روسینی قادر است ما را به دنیای دیگر ببرد. او این کار را همراه با شادابی و طرا۵وت انجام می دهد.»