ایتالیا، فرانسه، اسپانیا، شیلی، استرالیا، ایالات متحده و نیوزیلند بیش از ۷۵ درصد ارزش ۳۷.۶ میلیارد یورویی صادرات جهانی شراب را در سال ۲۰۲۲ در اختیار داشتند؛ ترکیبی کاملا متفاوت با نیمه نخست قرن بیستم که سه کشور مسلمان در جمع برترین‌های صنعت شراب بودند.
آگهیفرانسه به دلیل آسیب تاکستان‌های این کشور از سرمای بهار سال ۲۰۲۲ در حالی به جایگاه دوم تنزل کرد که در سال ۲۰۲۱ سهمی ۳۲ درصدی در صادرات جهانی شراب داشت و عایدی این کشور از محل صادرات شراب به ۱۲ میلیارد یورو رسیده بود.
فرانسه در نیمه دوم قرن نوزده میلادی نیز افولی مشابه را تجربه کرده است. این کشور به دلیل هجوم شته گال‌زا یا فیلوکْسِرا (phylloxera) به تاکستان‌هایش ناگزیر شد تا عمده تولید شراب خود را به مستعمرات خود منتقل کند. بدین ترتیب، تولید شراب در الجزایر از سال ۱۸۸۰ تا ۱۹۳۰ روندی صعودی به خود گرفت. چنان که کشوری مسلمان در شمال آفریقا سال‌ها ابرقدرت صنعت شراب‌سازی جهان بود.
الجزایر در دهه ۱۹۳۰ میلادی صاحب ۴۰۰ هزار هکتار تاکستان بود و تولید سالانه شراب این کشور هم به ۲ میلیارد لیتر رسید.
موفقیت الجزایر در تجارت شراب باعث تشویق سرمایه‌گذاری در توسعه تاکستان‌های تونس و مراکش شد تا این دو کشور مسلمان و آفریقایی نیز به جمع هفت صادرکننده برتر شراب راه یابند.
اما دهه ۱۹۶۰ دوره خوش‌یمنی برای صنعت شراب‌سازی الجزایر نبود. از یک سو، با پیشرفت دانش و فناوری، فرانسه موفق به غلبه بر آفت‌های انگور شده بود و دیگر نیازی به توسعه صنعت شراب‌سازی الجزایر نداشت. از سوی دیگر، با پشت سر گذاشتن جنگ جهانی دوم، رقبای قدیمی همچون ایتالیا و اسپانیا نیز به بازار بازگشته بودند.
به اینستاگرام یورونیوز فارسی بپیوندید
استقلال الجزایر در سال ۱۹۶۲ روند تولید و صادرات شراب در این کشور را به سرعت نزولی کرد. در کنار وضع محدودیت‌های تعرفه‌ای از سوی فرانسه برای واردات شراب الجزایری، ورود دولت ملی الجزایر به حوزه تولید و صادرات شراب و نیز ضعف مدیریت موجب فروپاشی صنعت شراب الجزایر شد؛ سرنوشتی که با شباهتی کمی و بیش برای صنعت شراب مراکش و تونس نیز پیش آمد.