آگهیدورانی که اروپایی ها تنها شریک اقتصادی آفریقایی ها بودند به سر آمده است. امروز چین، هند و یا برزیل برای سرمایه گذاری در قاره ای که میانگین رشد اقتصادی آن پنج درصد است تلاش زیادی می کنند. اما اروپایی ها چه چیزی برای ارائه و پیشنهاد دارند؟ برای یافتن پاسخ این سئوال، با هزار سرمایه گذار و کارآفرین را بروکسل همراه می شویم.
مجمع اقتصادی دو روزه اتحادیه اروپا و آفریقا دست اندرکاران امور اقتصادی دو قاره را به یکدیگر پیوند داده است. در این بین کارآفرینانی هستند که در پی منابع مالی می گردند. فرانسین یک سال پیش شرکت خود فعال در زمینه انرژی خورشیدی را در رواندا تشکیل داد. وی در نظر دارد آب گرمکن خورشیدی تولید کند اما موانع مالی پیش روی او قرار دارد.
فرانسین مونیانزا، مدیر شرکت مونیاکس فعال در زمینه استفاده از انرژی خورشیدی می گوید: «نرخ بهره در آفریقا بسیار بالاست. تنها در رواندا اینطور نسیت بلکه همه جای آفریقا اینچنین است و معتقدم که این موضوع تا حدی به تورم ربط دارد. بنابراین نرخ بهره بانکی تا رقم ۱۸ و یا ۱۹ درصد نیز وجود دارد.»
در میان سیستمهای تامین سرمایه، می توان از صندوق سرمایه گذاری نام برد. صندوقی را که پل وان آلست هدایت آنرا به عهده دارد در زمینه ایجاد مدارس خصوصی، مراکز تشخیص پزشکی و مسکن در آفریقا فعالیت دارد.
پل وان آلست، مدیر سووک، صندوق سرمایه گذاری می گوید: «کاری که ما انجام میدهیم اینست که تجربیات خود را در زمینه سرمایه گذاری از اروپا به آفریقا در اختیار قرار می دهیم. اما بررسی این موضوع که آیا یک شرکت پایدار خواهد بود را به عهده شرکای محلیمان در آفریقا می گذاریم. شرکایی که با آنها مشترکا سرمایه گذاری می کنیم و از کارآفرینان محلی برای افزایش ظرفیت و پتانسیل آنها حمایت می کنیم.»
آفریقا قاره ای است که بیش از نیمی از جمعیت آن ۲۰ سال سن دارد و جایی که ۸۰ درصد مردم آن در مناطق روستایی زندگی می کنند. جایی که مردم از آموزش و پرورش محروم هستند و بخش آموزش چالش بزرگی محسوب می شود که تکنولوژی جدید می تواند با این چالش مقابله کند.
لوئیز اونیانگ اوتینو، از مسئولان شاخه مایکروسافت در آفریقا می گوید: «در مناطق شهری هر بچه ای می تواند یک کامپیوتر شخصی داشته باشد. اما در مناطق روستایی اینطور نیست. ما احتایج به انعطاف بیشتری در زمینه تقسیم امکانات آموزشی داریم.»
یکی از اهداف سازمان ملل متحد ایجاد مراکز تحصیلی برای دانش آموزان سطح ابتدایی در همه جای دنیا بود. در آن زمان کامپیوترهای کوچک وارد مدارس رواندا شدند.
اسون آئرتز یکی از مسئولان طرح “یک لپ تاپ برای هر کودک” می گوید: «انجمن کاربران نرم افزارهای آزاد در آن زمان به کوفی عنان، دبیر کل وقت سازمان ملل می گوید: تصور کنید بتوانیم یک مدرسه را آنقدر کوچک کنیم که در یک قوطی مربا جای گیرد. کامپیوترهای کوچک انرژی بسیار کمی مصرف می کنند و مانند آنست که بر روی آنها صفحه های جذب انرژی نصب شده باشد.»
بخش تولید مواد دارویی از بخشهای استراتژیک است که آفریقا تمایل دارد در آن از وابستگی به سایر کشور خارج شود. این قاره ۸۰ درصد از داروهای خود را وارد می کند. در کشورهای شمال آفریقا مراکز تولیدات محلی دارو بوجود آمده است. در نواحی جنوبی شرکتهایی که صاحب کارخانه هستند شریک جذب می کنند و پیشنهاداتی جهت تعلیم محققان و تشکیل آزمایشگاههای مشترک ارائه می کنند.
آندرو ویتی، مدیر یک شرکت داروسازی می گوید: «اعتقاد داریم که در دراز مدت تقاضا بصورت قابل توجهی افزایش یابد. اما واردات تنها برای بخشی از این تقاضاها وجود دارد همانند سایر کشورهای دنیا. اما همیشه ضرورت ایجاد ظرفیتهای داخلی تولید احساس می شود. ما و آنها از داشتن موقعیت و ظرفیت تولید بهره می بریم.»
عطش خودکفایی در بخش کشاورزی نیز وجود دارد. آفریقا برای تامین مایحتاج مواد غذایی خود باید نسبت به واردات آنها اقدام کنند. به اعتقاد مدیر سازمان پان آفریقا روشها باید متحول شود.
لوسی موچوکی، مدیرعامل سازمان پان آفریقا می گوید: «ما احتیاج به بکارگیری تکنولوژی جدید داریم. و بدست آوردن این تکنولوژی از طریق مشارکت با شرکای اروپایی میسر می شود برای همین ما اینجاییم. ما می خواهیم از شما یاد بگیریم. با این وجود آفریقا قاره ای است که همه چیز در آنجا قابلیت رشد دارد.»
همانطوریکه فستوس موگائه، رییس جمهوری سابق بوتسوانا می گوید آفریقا برای مطرح کردن بیشتر خود و دفاع از منافعش احتایج به اتحاد بیشتر دارد.
فستوس موگائه رییس جمهوری سابق بوتسوانا اعتقاد دارد: «شما اروپایی ها در مشارکت خود مشکلاتی دارید اما مطمئنا پیشرفت کرده اید. اما ما آفریقایی ها برای پاسخ به این مشکل چه باید بکنیم؟ آیا باید با یکدیگر کار کنیم؟ کارهای زیادی برای انجام دادن وجود دارد و ما آفریقایی ها باید خودمان از عهده آنها بر آییم.»