سهم زنان در مشاغل عالی اروپایی

سهم زنان در مشاغل عالی اروپایی
نگارش از Euronews
هم‌رسانی این مطلبنظرها
هم‌رسانی این مطلبClose Button

هزار و چهارصد سیاستمدار، مسئول اقتصادی، دانشگاهی و هنرمند از هشتاد کشورجهان به بندر دوویل درشمال فرانسه آمده اند تا درهمایشی با موضوع کلی“زن” شرکت کنند.

آنها قصد دارند تا به یک پرسش اساسی پاسخ دهند : آیا زنان خواهند توانست موانع موجود در راه ترقیشان درادارات و شرکتها را از پیش روی بردارند؟

امروز در سطح کشورهای عضو اتحادیه اروپا تنها یک مدیر از ده مدیر شرکتهای بزرگ را زنان تشکیل می دهند و 97 درصد مدیرعاملها مرد هستند.

این درحالیست که شصت درصد فارغ التحصیلان دانشگاهها ی اروپایی، زنان هستند.

ویویان ردینگ معاون کمیسیون اروپا ضمن ابراز نگرانی از وجود این نابرابری در اروپا گفت: “وجود زن در سطح بالای یک شرکت مساوی است با درآمد بیشتر آن شرکت، تمام شواهد علمی هم این نکته را تایید می کنند. ما تا ماه مارس آینده به شرکتها زمان داده ایم تا آزادانه و دلبخواهانه، بدون اینکه بخواهیم فشار سیاسی وارد کنیم، این مسئله را درسیاستهای خود لحاظ کنند. درغیر اینصورت ما نسبت به وضع قوانین اروپایی و قراردادن سهمیه برای خانمها اقدام خواهیم کرد.”

تنها پنج کشوراتحادیه اروپا( فرانسه، اسپانیا، ایتالیا، بلژیک و هلند) در حال حاضر اعمال سهمیه (30 تا 40 درصدی) برای زنان را در شورای مدیریتی شرکتهای بزرگ اجباری کرده اند. نروژ اولین کشور اروپایی (غیر اتحادیه اروپا) است که از سال 2003 سهمیه 40 درصدی زنان را شورای مدیریتی شرکتها اعمال می کند.

برژیت گرسی مسئول پروژه سهمیه زنان در فرانسه در این باره می گوید:“سهمیه برای بازکردن درهاست. در مرحله بعد، این صلاحیت است که ارزش پیدا می کند. جریان آموزش دادن کارکنان براه افتاده است که خیلی جالب است. به محض اینکه یک خانم برای یک پست بالا در نظر گرفته می شد، جو منفی ای وجود داشت و همه می گفتند که زنها توانایی و صلاحیت لازم را ندارند و نمی توانند در راس باشند امابا آموزش است که یک فرصت برابر برای همه بوجود می آید، و نه تنها زنان بلکه مردان هم از آن سود می برند. همه ازاطلاعات بهره مند می شوند و نظارت شکل می گیرد.”

در دهه 80 میلادی کریستین اوکرنت شاید تنها زنی بود که دنیای مرد سالار خبرنگاری در فرانسه را درنوردید و با جسارت تمام در این عرصه نامی بهم زد.

او می گوید :“مشکل مشروعیت داشتن زن، همیشه یک مشکل بوده و خواهد بود، حالا سطح کاری او هر چه می خواهد باشد… این مسئله در رسانه ها واضح است در بخشهای دیگر هم همینطور. در حالیکه برای مردها اینگونه نیست. وقتی مردی توانست در شغل خود پیشرفت کند عموما ارتقاء پست هم بدنبالش می آید و در کل خوب است دیگر…”

واقعیت این است که نوع ارتباطات مردان و زنان متفاوت است. لورانس دژاونی، یک روانشناس در این باره می گوید :“زنها بیشتر تمایل دارند به جای “من” بگویند “ما”. این شیوه صادقانه منجر می شود که وقتی چیزی را نمی دانند، در مورد آن سئوال کنند. در صورتیکه مردها در شرایط مشابه وانمود می کنند که می فهمند. این است که می گوییم این خانم مناسب نیست، هر چند سئوال مهمی را پرسیده که در واقع سئوال همه افراد گروه بوده است. همین مورد می تواند موجب سوءتفاهمات بسیاری در محل کار شود و مردها بگویند که زنان جاه طلب نیستند و این قدرت است که علاقه ای به زنان ندارد.”

اگر چه زنان باید خود را با مقررات حرفه ای غالبا مردانه وفق دهند، حضور آنها در محیط کار خود نشانه ای است که مردان باید در این قواعد تجدید نظر کنند. ولی مسئله به این راحتی ها هم نیست. بگونه ای که برخی از شرکتها برای آموزش کارکنان مرد خود، دست به دامان خبرگانی مثل ماری بوی می شوند.

این مدیر و نویسنده می گوید :“در نهایت یک سری خصلتهای زنانه مثل احساسات وجود دارند که در دنیای بازرگانی جایگاهی به آنها داده نمی شود. شرکت های بسیاری هستند که از سالها پیش، از من می خواهند کارکنان مرد را آموزش دهم تا قادر شوند این ابعاد را هم درنظر گیرند و بهتر و درست تر در مورد همکاران خود قضاوت کنند.”

ذهنیت نسل جوان البته در این خصوص در حال تغییر است. شبکه های اجتماعی نظیر فیس بوک در زدودن یک دنیای مرد سالار تاثیر زیادی داشته اند.

میشل لاده یک جامعه شناس در این باره می گوید :” در سطح شبکه های اجتماعی ما در واقع به تولید انبوه سلاح برابری خواه مجهز هستیم. در گفتگو و چت بین یک زن و مرد….این مسئله قطعا در محیط کار هم تاثیر خود را خواهد گذاشت. این برابری خواهی که از سنین نوجوانی 17 و18 سالگی در وجود افراد نهادینه می شود، در طول زندگی آنها ادامه می یابد.”

هم‌رسانی این مطلبنظرها

مطالب مرتبط

ژاپن چگونه از تخصص خود برای کمک به بهبود اوکراین استفاده می‌کند؟

صنعت پنبه ازبکستان پس از تحریم دوباره رونق گرفت

گربه‌ها و گوزن‌ها؛ یاوران گردشگری در مناطق دورافتادهٔ ژاپن