کارآفرینی در موریتانی

کارآفرینی در موریتانی
نگارش از Euronews
هم‌رسانی این مطلبنظرها
هم‌رسانی این مطلبClose Button
آگهی

نانسی جونز عبدالرحمان که اصلیتی بریتانیایی دارد، مشهورترین زن کشور موریتانی محسوب می شود. او به تازگی کتابی درباره ماجراجویی هایش در بیابانهای موریتانی که جولانگاه شتر است منتشر کرده و چگونگی راه اندازی کارخانه تولید لبنیات با شیر شتر و مشکلاتی را که در این راه داشته شرح داده و درباره موفقیتهای امروزش نوشته است.

او در خانه اش که در یکی از محله های مرفه نشین شهر نواکشوت است، درباره تلاشهایش طی ۳۵ سال اخیر در موریتانی می گوید.

او می گوید: «من در ابتدای سال ۱۹۷۰ میلادی وارد موریتانی شدم. در آن زمان در سال آخر مهندسی تحصیل می کردم و موضوع پروژه پایان نامه ام ساخت یک کارخانه تولید فراورده های شیر در موریتانی بود. در آن زمان در نواکشوت تنها پودر شیر وجود داشت. ما کارمان را در سال ۱۹۸۹ میلادی شروع کردیم. در ابتدای کار همه چیز فاجعه بار بود زیرا به لحاظ سنتی فروش شیر در موریتانی کاری شرم آور محسوب می شد و به این دلیل در پنج سال اول کار، با مشکلات زیادی روبرو بودیم. سپس به جمع آوری شیر شتر از منابع محلی پرداختیم. ماشین های جمع آوری شیر دو بار در روز، صبح ها و عصر ها به بومیان مراجعه می کردند و در قبال دریافت شیر به آنها بن می دادند. به آنها یک تکه کاغذ می دادیم که روی آن نوشته شده بود مثلا در فلان روز، یک لیتر شیر از فلان کس تحویل گرفتیم. بومیان می توانستند این بن های کاغذی را به مغازه داران بدهند و در قبال آن مایحتاج زندگی شان را تهیه کنند. در پایان ماه نیز مغازه داران این بن ها را به ما برمی گرداندند و در قبال آن از ما پول می گرفتند. به این ترتیب به تدریج این بن ها به نوعی پول رایج و قابل قبول در این منطقه تبدیل شد و باعث فعال شدن اقتصاد منطقه گردید. بویژه برای تامین خوراک دامها در زمان خشکسالی بسیار مفید بود.»

نانسی جونز می افزاید: «این شیوه کار باعث رونق سرمایه گذاری و توسعه کارخانه شد. اکنون در این منطقه هزار تولید کننده شیر شتر وجود دارد که شیرها را در قبال بن به ما می دهند و حدود سه هزار خانوار نیز از این طریق امرار معاش می کنند و با کسب درآمد از طریق فروش شیر، وضعیت زندگی شان را بهبود بخشیده اند. آنها وسیله نقلیه خریده اند، به جای چادر در خانه زندگی می کنند و کودکانشان را به مدرسه می فرستند. این کار برای دولت نیز جالب بود زیرا درآمد دولت را افزایش داد. به همین دلیل دولت موریتانی از من تقدیر کرد. همچنین این کار باعث شد که من بتوانم جایزه بین المللی «رولکس» را نیز دریافت کنم که در آن زمان بسیار برای من خوشحال کننده بود.»

جایزه بین المللی رولکس به کارآفرینان متهوری اهدا می شود که با چالش ها بزرگی دست و پنجه نرم می کنند تا در نهایت باعث بهبود کیفیت زندگی انسانها و حفاظت از کره زمین شوند.

یکی از کارگران کارخانه می گوید: «این کارخانۀ نانسی عبدالرحمان است. او کارش را ایجاد یک واحد کوچک تولید شیر شتر پاستوریزه شروع کرد. در ابتدا مشکلات زیادی برای متقاعد کردن مصرف کنندگان برای خرید این محصول جدید داشت اما با سرسختی اش توانست آنها را متقاعد کند.»

این کارخانه، نه تنها اولین کارخانه تولید فراورده های لبنی از شیر شتر پاستوریزه در موریتانی بلکه اولین کارخانه از این نوع، در جهان است و باعث شده که ایده تولید فراورده هایی از شیر شتر در میان سرمایه گذارانی در دیگر کشورهای جهان نیز رواج یابد. نانسی حتی در ساخت و سازهای شهری نیز به دولت موریتانی کمک می کند بطور مثال اکنون میدانی در نواکشوت ساخته شده که میدان نانسی نام گرفته است.

شیرهای پاستوریزه بلافاصله پس از تولید روانه بازار می شوند و در تمام فروشگاههای شهر توزیع می شوند و بسرعت نیز بفروش می رسند.

نانسی می گوید: «اینجا خانه من است و فکر می کنم که اکنون به یک موریتانیایی تبدیل شده ام.»

به گفته فرستاده یورونیوز به موریتانی، شیر این شترها، شیر تازه کارخانه نانسی را فراهم می کند و در نهایت پس از تبدیل به شیر پاستوریزه وارد بازار مصرف می شود.

هم‌رسانی این مطلبنظرها

مطالب مرتبط

قاهره؛ انحصار مردانه در کارواش ها شکسته شد

موریتانی؛ زمین، هوا و دریا در خدمت اقتصاد

ژاپن چگونه از تخصص خود برای کمک به بهبود اوکراین استفاده می‌کند؟