جورجا ملونی که حزبش در انتخابات پارلمانی روز یکشنبه ۲۵ سپتامبر در ایتالیا در صدر قرار گرفت، مدعی رهبری دولت بعدی شده است.
آگهیجورجا ملونی که حزبش در انتخابات پارلمانی روز یکشنبه ۲۵ سپتامبر در ایتالیا در صدر قرار گرفت، مدعی رهبری دولت بعدی شده است.
ملونی شب گذشته در یک سخنرانی کوتاه در رم گفت: «ایتالیایی‌ها پیام روشنی در حمایت از دولت دست راستی به رهبری حزب «برادران ایتالیا» ارسال کرده‌اند.»
وی وعده داد که دولتش برای تمام ایتالیایی‌ها خواهد بود.
در این گزارش نکات کلیدی از انتخابات عمومی زودهنگام ایتالیا که احزاب جورجا ملونی، ماتئو سالوینی و سیلویو برلوسکونی را در مقابل یک بلوک چپ تحت سلطه حزب دموکرات و جنبش پنج ستاره قرار داد مطرح می‌شود.
یک: جورجا ملونی قرار است نخستین نخست وزیر زن ایتالیا شود
جورجا ملونی به‌عنوان رئیس حزب برادران ایتالیا در ائتلاف جناح راست برنده شد و آماده است تا نخستین نخست وزیر زن ایتالیا شود.
در کشوری به شدت مردسالار که چهره‌های برجسته سیاسی آن اکثرا مرد بوده‌اند، پیروزی ملونی نشان دهنده گسست بزرگی از گذشته است.
او پیش از این به یورونیوز گفته بود: «برای من باعث افتخار است که نخستین کسی باشم که این تابو را در کشورم می‌شکند.»
با این حال همه متقاعد نشده‌اند که ملونی برای حقوق زنان موثر باشد.
لیا کوارتاپله، نماینده چپ میانه، ملونی را نمادی برای یک راست «مردانه» (ماچو) توصیف می‌کند. وی تاکید می‌کند که چگونه مانیفست حزب برادران ایتالیا به زنان و جنسیت اشاره دارد.
دو: ایتالیا راست‌گراترین دولت خود از زمان جنگ جهانی دوم را خواهد داشت
احتمال زیاد طبق آخرین برآوردها دولت آینده ایتالیا متشکل از ائتلافی از «برادران ایتالیا» به رهبری ملونی و همچنین ماتئو سالوینی رهبر حزب «لیگ شمال» (لگا نورد) خواهد بود. این دو نماینده یک چشم‌انداز ضد مهاجرتی و پوپولیستی هستند در حالی که سیلویو برلوسکونی رهبر میانه‌روتر حزب «فورزا ایتالیا» که در ائتلاف آن‌ها حضور خواهد داشت میانه‌روتر است و بیشتر با سیاست‌های لیبرال‌های محافظه‌کار هماهنگ است.
سه: مشارکت رای‌دهندگان در سطح پایین قرار داشت
ایتالیا همیشه از مشارکت سیاسی بالایی در میدان‌های رای گیری برخوردار بوده است به طوریکه اغلب مشارکت رای دهندگان نسبت به برخی از همسایگان اروپایی بالاتر بوده است. بیش از ۹۰ درصد رای دهندگان در سال ۱۹۷۹ به پای صندوق‌های رای رفتند و این ارقام در دهه ۱۹۹۰ در بالاترین سطح دهه ۸۰ باقی ماندند. با این حال در این انتخابات تنها ۶۴ درصد از جمعیت واجد شرایط، رای خود را به صندوق انداختند. مشارکت در انتخابات عمومی سال ۲۰۱۸ نیز ۷۳ درصد بود. به نظر می‌رسد طبق آمار، مشارکت رای دهندگان در بیش از یک دهه اخیر روند نزولی داشته است.
چهار: نمایش ضعیف برای چپ میانه
در ماه‌های منتهی به انتخابات، حزب دموکرات به رهبری انریکو لتا به‌عنوان اصلی‌ترین نیروی چپ میانه ایتالیا رقیب اصلی جورجا ملونی شناخته شد. پیش از انتخابات گفته می‌شد این حزب می‌تواند به راحتی بیش از ۲۰ درصد آرا را کسب کند اما طبق اولین برآوردهای خروجی از صندوق‌های رای، این حزب تنها ۱۹ درصد آرا را کسب کرده است.
تخمین زده می‌شود جنبش پوپولیستی «پنج ستاره» به رهبری جوزپه کونته، نخست وزیر سابق بین ۱۳.۵ تا ۱۷.۵ درصد آرا را به دست آورد. با این حال آن‌ها در سال ۲۰۱۸ توانستند ۳۲.۷ درصد آرا را کسب کند بنابراین رقم فعلی به طور قابل توجهی کمتر از انتخابات قبلی خواهد بود. این حزب در سال‌های قبل تحت تاثیر انشعابات داخلی قرار گرفت به‌طوریکه لوئیجی دی مایو، رهبر پیشین حزب از آن جدا شد و به نیروهای ائتلاف چپ میانه پیوست و حزب خود با نام «تعهد مدنی» را شکل داد.
پنج: آیا این به معنی بازگشت برلوسکونی است؟
سیلویو برلوسکونی، نخست وزیر اسبق ایتالیا ممکن است دیگر چهره مستقل مهمی در انتخابات نباشد. حزبی که زمانی بزرگترین نیروی سیاسی ایتالیا بود. اما حمایت برلوسکونی از ائتلاف جناح راست برای اطمینان از داشتن اکثریت کرسی‌های ضروری است و به این ترتیب نخست وزیر جنجالی سابق همچنان می‌تواند نفوذ قابل توجهی داشته باشد.