«اگر رويایت را به‌کسی بگویی و فکر نکند دیوانه‌ای، رویایت به‌اندازهٔ کافی بزرگ نیست.»
رؤیاها آسان محقق نمی‌شوند مگر اینکه کسی مثل تونی پارکر، معروفترین بسکتبالیست فرانسه باشید. او در هر کاری که قصد انجامش را داشته موفق شده. تونی می‌خواست در ان‌بی‌ای بازی کند و توانست. مهمتر اینکه او مدتها برترین بازی‌ساز لیگ آمریکا بود. اما او بعد از بازنشستگی هم موفق است.
تونی پارکر که از وقتی برای سن‌آنتونیو اسپرز بازی می‌کرد، تا سال ۲۰۰۷ که ارزشمندترین بازیکن سال شد و تا باز تا وقتی در سال ۲۰۱۳ با فرانسه به قهرمانی اروپا رسید، یکنفس برای بُرد بازی کرده بود، اما پیش از مصاحبه با استفانیا دِمیکله، ملی‌پوش سابق ایتالیا، و گزارشگر فعلی یورونیور کمی به او آوانس داد.
تونی پارکر سهام عمده اَسوِل بسکت لیون را دارد باشگاه ورزشی لیونی که در رده‌بندی یک سوم بالایی لیگ حرفه‌ای فرانسه جا دارد. او عاشق فوتبال نیز هست و بناست از سال ۲۰۲۳ ریاست باشگاه المپیک لیون را در اختیار بگیرد.
تونی پارکر، دربارهٔ دستاوردهایش در زندگی حرفه‌ای می‌گوید: وقتی بچه بودم حتی به خواب هم نمی‌دیدم که تمام این اتفاق‌ها برایم در زندگی بیفتد و فکر می‌کردم دوران بازیکنی‌‌ام با تیم جرسی به انتها برسد. آن هم برای منی که در نورماندی فرانسه به‌دنیا آمده بودم و در شهرستان کوچکی بزرگ شدم. حالا وقتی بازنشسته شده‌ام با اطمینان و آرامش بیشتری بازی‌ها و موفقیت‌هایمان را با تیم اسپرز می‌بینم و از تماشای کتاب زندگی‌ام و همچنین مستندی که شبکهٔ نتفلیکس دربارهٔ ۲۰ سال زندگی حرفه‌ای‌ام ساخته احساس نوستالژیکی دارم.
یورونیوز: نقطهٔ عطف کارنامه شما در سال ۲۰۰۱، وقتی ۱۹ ساله بودید، روی داد. شما یکی از هوشمندانه‌ترین قراردادهای ان‌بی‌ای را بستید. بازی برای سن‌آنتونیو اسپرز به شما فرصت شکوفایی داد گرچه خودتان هم سخت کار و تلاش کردید. پوپویچ مربی این تیم بیشترین برد تاریخ ان‌بی‌ای را در کارنامه دارد و بازیکنان بزرگی چون دانکن و جینوبیلی در کنار شما به درخشش‌تان بسیار کمک کردند.
پارکر: من خیلی شانس آوردم که آن قرارداد را بستم. درست است که خیلی هم سخت تمرین کردم اما واقعا عضو تیمی بودم که همهٔ هم‌وغمش پیروزی بود. ارزش‌های این تیم سبب شد من انسان بهتری بشوم، یعنی بودن با آنها از من نه فقط یک بازیکن بهتر، که یک انسان بهتر ساخت. موفقیت، تمرین سخت می‌خواهد، انظباط و از خودگذشتگی می‌خواهد و من واقعا مصمم بودم در ان‌بی‌ای موفق بشوم. آن زمان هیچ بازی‌ساز یا پوینت‌گاردِ اروپاییِ دیگری در ان‌بی‌ای نداشتیم. بازیکن اروپایی کمتر بود. بنابراین من تمام بار این مسئولیت را روی دوش خودم حس می‌کردم که به‌عنوان یک خارجی باید اعتماد و اطمینان بازیکنان و مربیان آمریکایی را جلب کنم. بنابراین اوایل ماجرا، کار خیلی سخت بود اما همین باعث شد من ذهنا قوی‌تر بشوم و به آنها نشان بدهم که ما اروپایی‌ها هم بسکتبال بلدیم.
یورونیوز: شما به هرچیزی که مایل بودید رسیده‌اید، می‌توانستید مثل یک قهرمانان بزرگ بازنشسته استراحت کنید. اما ترجیح داده‌اید پول و وقت‌تان را صرف نوجوانان و جوانان بکنید. ماجرای آکادمی تونی پارکر چیست و انگیزهٔ شما در راه‌اندازی این آکادمی چه بوده است؟
تونی پارکر: برایم خیلی مهم است که ادای دین بکنم. همانطور که گفتم من خیلی خوش‌شانس بودم و مربیان بزرگی داشتم. اما یادم نرفته که بوده‌ام و کجا بزرگ شده‌ام. بنابراین در فرانسه اول امتیاز باشگاه اَسوِل لیون را خریدم. بعد سعی کردم امتیاز باشگاه بسکتبال زنان را هم بخرم، چون همیشه می‌خواستم کار خاصی بکنم که زن و مرد در آن یکی باشند و و یک تیم داشته باشند و سرانجام اینها تبدیل به آکادمی شد که یکسال و نیم پیش افتتاحش کردیم و این برای من خیلی خاص بود چون می‌خواستم به بچه‌های مستعد بسکتبال برسم، در عین حال، می‌خواستم برای این بچه‌ها کاری بکنم، بچه‌هایی که شاید نتوانند بازیکن حرفه‌ای بشوند، چون می‌دانم که ۹۵ درصد از این بچه‌ها بازیکن حرفه‌ای نمی‌شوند. شعار آکادمی ما این است: «به آکادمی بیا و کاری پیدا کن.» برای من خیلی مهم است که این بچه‌ها در زندگی‌شان به‌جایی برسند که کاری دست‌وپا کنند و شاد باشند.
یورونیوز: کووید۱۹ چالش بزرگ این روزهاست. شما در آکادمی‌تان چطور با آن برخورد می‌کنید؟ آیا تمرینات تغییری کرده؟
تونی پارکر: الان اوضاع بسیار سخت است. روشن است که با یکی از بزرگترین بحران‌های جهان روبرو هستیم. بنابراین ادامه دادن همه پروژه‌ها خیلی سخت است. اما باید خلاق و مثبت‌اندیش بود و راه‌حل‌هایی پیدا کرد. قطعا ما در دوران سختی زندگی می‌کنیم. اما در نهایت، همهٔ این سختی‌ها ذهن و شخصیت شما را قوی‌تر و محکمتر می‌کند.
یورونیوز: حالا شبکهٔ نتفلیکس شما را در لیست افراد مشهور قرار داده و مستند جذابی هم از کارنامه ورزشی شما ساخته به نام: تونی پارکر؛ آخرین پرتاب. این که زندگی خودتان را در فیلم ببینید چه احساسی دارد؟ ایدهٔ این مستند چطور پیش آمد؟
تونی پارکر: برای من یک افتخار است. وقتی از نتفلیکس با ایدهٔ این فیلم سراغ من آمدند گفتم عجب! اولش باورم نمی‌شد چون خودم داشتم در شرکتم به‌نام «اینفینیتی ناین مدیا» کارهایی می‌کردم. داشتیم فیلم‌هایی از سال آخر بازی‌ام را جمع‌وجور می‌کردیم. بعد سروکلهٔ نتفلیکس پیدا شد و گفتند که مایلیم مستندی از تو بسازیم. برای من افتخاری بود.
یورونیوز: کجا احساس در خانه بودن دارید؟ فرانسه یا آمریکا؟
همیشه گفته‌ام که دو خانه دارم. حالا ۵۰ / ۵۰ زندگی می‌کنم. ۵۰ درصد وقتم را آمریکا و ۵۰ درصد آن را در فرانسه هستم و هر دو کشور را دوست دارم. اما همیشه می‌گویم که دو خانه دارم.
یورونیوز: خانه شما در سن‌آنتونیوی تگزاس است و فکر می‌کنم انتخابات را دنبال می‌کردید. انتقال قدرت از دونالد ترامپ به جو بایدن آسان نبود. چه فکر می‌کنید؟
تونی پارکر: من از مسیری که حالا در پیش گرفته‌ایم خیلی راضی‌ام، روزگار تازه‌ای شروع شده و از نتیجهٔ انتخابات راضی‌ام و فکر می‌کنم آیندهٔ درخشانی داریم.
یورونیوز: بزرگترین رؤیای شما الان چیست؟
تونی پارکر: بزگترین رویا؟ فکر می‌کنم حالا که سنم دارد بالا می‌رود مهمترین چیز سلامتی خودم و بچه‌ها و خانواده‌ام است. فکر می‌کنم بزرگترین چیز، بخصوص در دنیای امروز، این است که برای همه آرزوی سلامتی بکنیم.
یورونیوز: برای جوان‌هایی که می‌خواهند راه شما را ادامه بدهند چه پیامی دارید؟
تونی پارکر: اگر پیامی داشته باشم فقط این است که مثبت‌اندیش باشید و رویاهایتان را باور کنید. می‌دانید، من معتقدم باید رویاهای بزرگ داشته باشیم. اگر رويایت را به‌کسی بگویی و فکر نکند دیوانه‌ای، رویایت به‌اندازهٔ کافی بزرگ نیست.