کوبا در سالی که گذشت

کوبا در سالی که گذشت
نگارش از Euronews
هم‌رسانی این مطلبنظرها
هم‌رسانی این مطلبClose Button

روز ۲۰ مارس سال ۲۰۱۶ هواپیمای باراک اوباما در فرودگاه خوزه مارتی هاوانا فرود آمد.

آگهی

روز ۲۰ مارس سال ۲۰۱۶ هواپیمای باراک اوباما در فرودگاه خوزه مارتی هاوانا فرود آمد. کالوین کولیج، آخرین رئیس جمهوری ایالات متحده بود که در سال ۱۹۲۸ با یک ناو جنگی خاک کوبا را ترک کرده بود. گرچه رائول کاسترو، رئیس جمهوری کوبا رسما به پیشواز رئیس جمهور ایالات متحده نرفت اما این دیدار توانست تا حدودی یخ روابط دو کشور را ذوب کند.

اوباما که وعده تغییر روابط سیاسی با کوبا را داده و گفته بود روابط کشورش با کوبا را به حالت عادی باز خواهد گرداند سعی کرد به فرآیند این تغییر شتاب ببخشد. او در یک کنفرانس خبری با حضور رائول کاسترو از توانایی دیپلماسی سخن گفت و افزود: «من در سفرم به هر جای دنیا، آشکارا اعلام کرده ام که ایالات متحده از دموکراسی و نیز از حق مردم کوبا در تصمیم گیری برای آینده خودشان دفاع خواهد کرد. ما از حقوق بشرِ جهانی، آزادی بیان، آزادی اجتماعات و مذهب دفاع می کنیم.»

رائول کاسترو هم به سهم خود خواهان برداشتن تحریمهای کوبا شد و گفت:«بزرگترین سَد، تحریمهایی است که مانع رُشد اقتصادی و بهبود زندگی مردم کوبا می شود.» اوباما هم در پاسخ گفت: «تحریمها برداشته خواهد شد. کِی؟ درباره زمان دقیقش مطمئن نیستم. اما می دانم که تمام خواهد شد و راهی که ما آغاز کرده ایم بعد از مدیریت من هم ادامه خواهد داشت.»

گرچه بعد از ۵۴ سال روابط دو کشور به سوی آشتی می رود اما معلوم نیست با انتخاب ترامپ این مسیر ادامه داشته باشد. ترامپ درباره رابطه با کوبا گفت: «تمامی امتیازاتی که باراک اوباما به رژیم کاسترو داده است از سوی قوه مجریه بوده، یعنی رئیس جمهور بعدی می تواند آنها را برگرداند و من این کار را خواهم کرد مگر آنکه رژیم کاسترو، خواستهای ما را در نظر بگیرد.»

اما خبری مهمتر در راه بود. رائول کاسترو در ۲۵ نوامبر در پیامی تلویزیونی اعلام کرد: «روز بیست و پنجم نوامبر سال ۲۰۱۶ میلادی و در ساعت ۱۰ و ۲۹ دقیقه شب، فیدل کاسترو، رهبر و فرمانده انقلاب کوبا درگذشت.»

همان شب، جمعی از کوبایی های ساکن میامی از شنیدن خبر مرگ کاسترو جشن گرفتند، خبری که برای شنیدنش بسیار انتظار کشیده بودند.

خوان کارلوس لپه، که یک تاجر است می گوید: «پدر من سه ماه پیش درگذشت. همیشه منتظر این لحظه بود. ما سال ۱۹۷۲ به ایالات متحده آمدیم و او هرگز به کوبا برنگشت چون منتظر بود فیدل بمیرد تا بتواند به خانه برگردد.»

اما در میدان انقلاب شهرِ هاوانا، جایی که فیدل همواره در آن سخنرانی می کرد، مردم به احترام فیدل، در صفهای بلند در برابر بنای یادبود خوزه مارتی ایستادند.

نیلا کارپیو، یکی از شهروندان هاوانا می گوید: «خانواده من بسیار فقیر بود، هرچه امروز داریم به خاطر او (فیدل) است.»

جسد فیدل، طبق وصیتش سوزانده شد و از مبارز بزرگ تنها یک عکس بر مزارش به یادگار ماند. گرچه او در سالهای اخیر بر سر قدرت نبود اما جای خالی او در کشورش به شدت احساس می شد.

ماریزا سگول یکی از شهروند کوبایی می گوید: «هرگز کوبای بدون فیدل در کار نخواهد بود، بگذارید دنیا و کسانی که فکر می کنند مرگ او کشور ما را عوض می کند بدانند که کوبا هرگز بدون فیدل نخواهد بود.»

خاکستر «فرمانده»، در سه روز همان مسیری را طی کرد که او در سال ۱۹۵۹ پیروزمندانه از نقطه آغاز انقلاب (شهر سانتیاگو دو کوبا) تا پایتخت پیموده بود و سرانجام طی مراسمی، به دست برادرش رائول در کنار بنای یادبود خوزه مارتی، پدر استقلال کوبا جای گرفت.

هم‌رسانی این مطلبنظرها

مطالب مرتبط

ستاره های آسمان هنر و ادبیات که سال ۲۰۱۶ خاموش شدند

ویدئوهای پرطرفدار سال ۲۰۱۶ میلادی در شبکه های اجتماعی یورونیوز

مروری بر جهان فوتبال در سالی که گذشت